Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. mille meae Siculis errant in montibus agnae;
  2. lac mihi non aestate novum, non frigore defit;
  3. canto quae solitus, si quando armenta vocabat,
  4. Amphion Dircaeus in Actaeo Aracimtho.
  5. Nec sum adeo informis: nuper me in litore vidi,
  6. cum placidum ventis staret mare; non ego Daphnim
  7. iudice te metuam, si numquam fallit imago.
  8. O tantum libeat mecum tibi sordida rura
  9. atque humilis habitare casas, et figere cervos,
  10. haedorumque gregem viridi compellere hibisco!
  11. Mecum una in silvis imitabere Pana canendo.
  12. Pan primus calamos cera coniungere pluris
  13. instituit; Pan curat ovis oviumque magistros.
  14. Nec te paeniteat calamo trivisse labellum:
  15. haec eadem ut sciret, quid non faciebat Amyntas?
  16. est mihi disparibus septem compacta cicutis
  17. fistula, Damoetas dono mihi quam dedit olim,
  18. et dixit moriens: “Te nunc habet ista secundum.”
  19. dixit Damoetas, invidit stultus Amyntas.
  20. Praeterea duo, nec tuta mihi valle reperti,