Elegiae
Propertius, Sextus
Propertius. Sex. Propertii Elegiae. Müller, Lucian, 1836-1898, editor. Leipzig: Teubner, 1898.
- nec minus haec nostri notescet fama sepulcri,
- quam fuerant Pthii busta cruenta viri.
- tu quoque si quando venies ad fata, memento,
- hoc iter ad lapides cana veni memores.
- interea cave sis nos aspernata sepultos:
- non nihil ad verum conscia terra sapit.
- atque utinam primis animam me ponere cunis
- iussisset quaevis de Tribus una Soror!
- nam quo tam dubiae servetur spiritus horae?
- Nestoris est visus post tria saecla cinis:
- cui si longaevae minuisset fata senectae
- Gallicus Iliacis miles in aggeribus,
- non ille Antilochi vidisset corpus humari,
- diceret aut 'O mors, cur mihi sera venis?'
- tu tamen amisso non numquam flebis amico:
- fas est praeteritos semper amare viros.
- testis, qui niveum quondam percussit Adonem
- venantem Idalio vertice durus aper,
- illis formosum iacuisse paludibus; illuc
- diceris effusa tu, Venus, isse coma.