De Rerum Natura
Lucretius
-
- et tamen inter eos distractam sanguine multo
- disperiise neque in fructum convertere quisse.
- tunc igitur pelles, nunc aurum et purpura curis
- exercent hominum vitam belloque fatigant;
- quo magis in nobis, ut opinor, culpa resedit.
- frigus enim nudos sine pellibus excruciabat
- terrigenas; at nos nil laedit veste carere
- purpurea atque auro signisque ingentibus apta,
- dum plebeia tamen sit, quae defendere possit.
- Ergo hominum genus in cassum frustraque laborat
- semper et in curis consumit inanibus aevom,
- ni mirum quia non cognovit quae sit habendi
- finis et omnino quoad crescat vera voluptas;
- idque minutatim vitam provexit in altum
- et belli magnos commovit funditus aestus.
- at vigiles mundi magnum versatile templum
- sol et luna suo lustrantes lumine circum
- perdocuere homines annorum tempora verti
- et certa ratione geri rem atque ordine certo.
- Iam validis saepti degebant turribus aevom,