De Rerum Natura
Lucretius
-
- quippe etenim ventus subtili corpore tenvis
- trudit agens magnam magno molimine navem
- et manus una regit quanto vis impete euntem
- atque gubernaclum contorquet quo libet unum,
- multaque per trocleas et tympana pondere magno
- commovet atque levi sustollit machina nisu.
- Nunc quibus ille modis somnus per membra quietem
- inriget atque animi curas e pectore solvat,
- suavidicis potius quom multis versibus edam,
- parvus ut est cycni melior canor, ille gruum quam
- clamor in aetheriis dispersus nubibus austri.
- tu mihi da tenuis auris animumque sagacem,
- ne fieri negites quae dicam posse retroque
- vera repulsanti discedas pectore dicta,
- tutemet in culpa cum sis neque cernere possis.
- Principio somnus fit ubi est distracta per artus
- vis animae partimque foras eiecta recessit
- et partim contrusa magis concessit in altum;
- dissoluuntur enim tum demum membra fluuntque.
- nam dubium non est, animai quin opera sit