De Rerum Natura
Lucretius
-
- hoc facile expletur laticum frugumque cupido.
- ex hominis vero facie pulchroque colore
- nil datur in corpus praeter simulacra fruendum
- tenvia; quae vento spes raptast saepe misella.
- ut bibere in somnis sitiens quom quaerit et umor
- non datur, ardorem qui membris stinguere possit,
- sed laticum simulacra petit frustraque laborat
- in medioque sitit torrenti flumine potans,
- sic in amore Venus simulacris ludit amantis,
- nec satiare queunt spectando corpora coram
- nec manibus quicquam teneris abradere membris
- possunt errantes incerti corpore toto.
- denique cum membris conlatis flore fruuntur
- aetatis, iam cum praesagit gaudia corpus
- atque in eost Venus ut muliebria conserat arva,
- adfigunt avide corpus iunguntque salivas
- oris et inspirant pressantes dentibus ora,
- ne quiquam, quoniam nihil inde abradere possunt
- nec penetrare et abire in corpus corpore toto;
- nam facere inter dum velle et certare videntur.
- usque adeo cupide in Veneris compagibus haerent,
- membra voluptatis dum vi labefacta liquescunt.
- tandem ubi se erupit nervis coniecta cupido,
- parva fit ardoris violenti pausa parumper.
- inde redit rabies eadem et furor ille revisit,
- cum sibi quod cupiant ipsi contingere quaerunt,
- nec reperire malum id possunt quae machina vincat.
- usque adeo incerti tabescunt volnere caeco.
- Adde quod absumunt viris pereuntque labore,
- adde quod alterius sub nutu degitur aetas,
- languent officia atque aegrotat fama vacillans.
- labitur interea res et Babylonia fiunt
- unguenta et pulchra in pedibus Sicyonia rident,
- scilicet et grandes viridi cum luce zmaragdi
- auro includuntur teriturque thalassina vestis
- adsidue et Veneris sudorem exercita potat.
- et bene parta patrum fiunt anademata, mitrae,
- inter dum in pallam atque Alidensia Ciaque vertunt.
- eximia veste et victu convivia, ludi,
- pocula crebra, unguenta, coronae, serta parantur,
- ne quiquam, quoniam medio de fonte leporum
- surgit amari aliquid, quod in ipsis floribus angat,
- aut cum conscius ipse animus se forte remordet
- desidiose agere aetatem lustrisque perire,
- aut quod in ambiguo verbum iaculata reliquit,
- quod cupido adfixum cordi vivescit ut ignis,
- aut nimium iactare oculos aliumve tueri
- quod putat in voltuque videt vestigia risus.
- Atque in amore mala haec proprio summeque secundo
- inveniuntur; in adverso vero atque inopi sunt,
- prendere quae possis oculorum lumine operto.
- innumerabilia; ut melius vigilare sit ante,
- qua docui ratione, cavereque, ne inliciaris.
- nam vitare, plagas in amoris ne iaciamur,
- non ita difficile est quam captum retibus ipsis
- exire et validos Veneris perrumpere nodos.
- et tamen implicitus quoque possis inque peditus
- effugere infestum, nisi tute tibi obvius obstes
- et praetermittas animi vitia omnia primum
- aut quae corporis sunt eius, quam praepetis ac vis.
- nam faciunt homines plerumque cupidine caeci
- et tribuunt ea quae non sunt his commoda vere.
- multimodis igitur pravas turpisque videmus
- esse in deliciis summoque in honore vigere.
- atque alios alii inrident Veneremque suadent
- ut placent, quoniam foedo adflictentur amore,
- nec sua respiciunt miseri mala maxima saepe.
- nigra melichrus est, inmunda et fetida acosmos,
- caesia Palladium, nervosa et lignea dorcas,
- parvula, pumilio, chariton mia, tota merum sal,
- magna atque inmanis cataplexis plenaque honoris.
- balba loqui non quit, traulizi, muta pudens est;
- at flagrans, odiosa, loquacula Lampadium fit.
- ischnon eromenion tum fit, cum vivere non quit
- prae macie; rhadine verost iam mortua tussi.
- at nimia et mammosa Ceres est ipsa ab Iaccho,
- simula Silena ac Saturast, labeosa philema.
- cetera de genere hoc longum est si dicere coner.
- sed tamen esto iam quantovis oris honore,
- cui Veneris membris vis omnibus exoriatur;
- nempe aliae quoque sunt; nempe hac sine viximus ante;
- nempe eadem facit et scimus facere omnia turpi
- et miseram taetris se suffit odoribus ipsa,
- quam famulae longe fugitant furtimque cachinnant.
- at lacrimans exclusus amator limina saepe
- floribus et sertis operit postisque superbos
- unguit amaracino et foribus miser oscula figit;
- quem si iam ammissum venientem offenderit aura
- una modo, causas abeundi quaerat honestas
- et meditata diu cadat alte sumpta querella
- stultitiaque ibi se damnet, tribuisse quod illi
- plus videat quam mortali concedere par est.
- nec Veneres nostras hoc fallit; quo magis ipsae
- omnia summo opere hos vitae poscaenia celant,
- quos retinere volunt adstrictosque esse in amore,
- ne quiquam, quoniam tu animo tamen omnia possis
- protrahere in lucem atque omnis inquirere risus
- et, si bello animost et non odiosa, vicissim
- praetermittere et humanis concedere rebus.
- Nec mulier semper ficto suspirat amore,
- quae conplexa viri corpus cum corpore iungit
- et tenet adsuctis umectans oscula labris;
- nam facit ex animo saepe et communia quaerens
- gaudia sollicitat spatium decurrere amoris.
- nec ratione alia volucres armenta feraeque
- et pecudes et equae maribus subsidere possent,
- si non, ipsa quod illarum subat, ardet abundans