De Rerum Natura
Lucretius
-
- tam magis in somnis eadem saevire necessust.
- at variae fugiunt volucres pinnisque repente
- sollicitant divom nocturno tempore lucos,
- accipitres somno in leni si proelia pugnas
- edere sunt persectantes visaeque volantes.
- porro hominum mentes, magnis quae motibus edunt
- magna, itidem saepe in somnis faciuntque geruntque,
- reges expugnant, capiuntur, proelia miscent,
- tollunt clamorem, quasi si iugulentur ibidem.
- multi depugnant gemitusque doloribus edunt
- et quasi pantherae morsu saevive leonis
- mandantur, magnis clamoribus omnia complent.
- multi de magnis per somnum rebus loquuntur
- indicioque sui facti persaepe fuere.
- multi mortem obeunt. multi, de montibus altis
- ut quasi praecipitent ad terram corpore toto,
- exterruntur et ex somno quasi mentibus capti
- vix ad se redeunt permoti corporis aestu.
- flumen item sitiens aut fontem propter amoenum
- adsidet et totum prope faucibus occupat amnem.
- puri saepe lacum propter si ac dolia curta
- somno devincti credunt se extollere vestem,
- totius umorem saccatum corporis fundunt,
- cum Babylonica magnifico splendore rigantur.
- tum quibus aetatis freta primitus insinuatur
- semen, ubi ipsa dies membris matura creavit,
- conveniunt simulacra foris e corpore quoque,
- nuntia praeclari voltus pulchrique coloris,
- qui ciet inritans loca turgida semine multo,
- ut quasi transactis saepe omnibus rebus profundant
- fluminis ingentis fluctus vestemque cruentent.
- Sollicitatur id in nobis, quod diximus ante,
- semen, adulta aetas cum primum roborat artus.
- namque alias aliud res commovet atque lacessit;
- ex homine humanum semen ciet una hominis vis.
- quod simul atque suis eiectum sedibus exit,
- per membra atque artus decedit corpore toto,
- in loca conveniens nervorum certa cietque
- continuo partis genitalis corporis ipsas.
- inritata tument loca semine fitque voluntas
- eicere id quo se contendit dira lubido,
- incitat inritans loca turgida semine multo
- idque petit corpus, mens unde est saucia amore;
- namque omnes plerumque cadunt in vulnus et illam
- emicat in partem sanguis, unde icimur ictu,
- et si comminus est, hostem ruber occupat umor.
- sic igitur Veneris qui telis accipit ictus,
- sive puer membris muliebribus hunc iaculatur
- seu mulier toto iactans e corpore amorem,
- unde feritur, eo tendit gestitque coire
- et iacere umorem in corpus de corpore ductum;
- namque voluptatem praesagit muta cupido.
- Haec Venus est nobis; hinc autemst nomen Amoris,
- hinc illaec primum Veneris dulcedinis in cor
- stillavit gutta et successit frigida cura;
- nam si abest quod ames, praesto simulacra tamen sunt
- illius et nomen dulce obversatur ad auris.
- sed fugitare decet simulacra et pabula amoris
- absterrere sibi atque alio convertere mentem
- et iacere umorem coniectum in corpora quaeque
- nec retinere semel conversum unius amore
- et servare sibi curam certumque dolorem;
- ulcus enim vivescit et inveterascit alendo
- inque dies gliscit furor atque aerumna gravescit,
- si non prima novis conturbes volnera plagis
- volgivagaque vagus Venere ante recentia cures
- aut alio possis animi traducere motus.
- Nec Veneris fructu caret is qui vitat amorem,
- sed potius quae sunt sine poena commoda sumit;
- nam certe purast sanis magis inde voluptas
- quam miseris; etenim potiundi tempore in ipso
- fluctuat incertis erroribus ardor amantum
- nec constat quid primum oculis manibusque fruantur.
- quod petiere, premunt arte faciuntque dolorem
- corporis et dentes inlidunt saepe labellis
- osculaque adfigunt, quia non est pura voluptas
- et stimuli subsunt, qui instigant laedere id ipsum,
- quod cumque est, rabies unde illaec germina surgunt.