De Rerum Natura
Lucretius
-
- scilicet aeternam sibi naturam abnuit esse.
- falciferos memorant currus abscidere membra
- saepe ita de subito permixta caede calentis,
- ut tremere in terra videatur ab artubus id quod
- decidit abscisum, cum mens tamen atque hominis vis
- mobilitate mali non quit sentire dolorem;
- et simul in pugnae studio quod dedita mens est,
- corpore relicuo pugnam caedesque petessit,
- nec tenet amissam laevam cum tegmine saepe
- inter equos abstraxe rotas falcesque rapaces,
- nec cecidisse alius dextram, cum scandit et instat.
- inde alius conatur adempto surgere crure,
- cum digitos agitat propter moribundus humi pes.
- et caput abscisum calido viventeque trunco
- servat humi voltum vitalem oculosque patentis,
- donec reliquias animai reddidit omnes.
- quin etiam tibi si, lingua vibrante, minanti
- serpentis cauda, procero corpore, utrumque
- sit libitum in multas partis discidere ferro,
- omnia iam sorsum cernes ancisa recenti