de Finibus Bonorum et Malorum

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis De finibus bonorum et malorum. Schiche, Theodor, editor. Leipzig: Teubner, 1915.

qua igitur re ab[*](ab a BE) deo vincitur,

p.73
si aeternitate non vincitur? in qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? In voluptate corporis—addam, si vis, 'animi', dum ea ipsa, ut vultis, sit e[*](e BE et) corpore—situm est vivere beate. Quid? istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae[*](eae Mdv. hae A hee BEV he R, N (ab alt. m. in ras.) ) non sunt in potestate[*](in potestate sunt BE (in om. A1)) sapientis. non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem. totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait[*](aitp. 27, 17 sq.) exiguam intervenire sapienti.

Age, inquies, ista parva sunt. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.[*](docuitp. 20, 20 sq.) Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum. huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem, potionis sitim. sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut Gallonius, loquitur ut Frugi ille Piso, non audio nec eum, quod sentiat, dicere existimo.

naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. qui enim voluptatem ipsam[*](voluptates ipsas Non. ) contemnunt, iis[*](iis V eis Non. is A1 his A2BER illis N)

p.74
licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.[*](qui enim ... anteponere Non. p. 550 ) cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint[*](sunt BE) suavissima.

Verum esto; consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; sit voluptas non minor in nasturcio illo, quo vesci Persas esse solitos scribit Xenophon, quam in Syracusanis mensis, quae a Platone graviter vituperantur; sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? cuius tanta tormenta sunt, ut in iis[*](iis Mdu. his AER hys B hijs NV) beata vita, si modo dolor summum malum est, esse non possit. ipse enim Metrodorus, paene alter[*](alter A2BEN aliter A1R alr (= aliter) quam V) Epicurus, beatum esse describit his fere verbis:

cum corpus bene constitutum sit et sit exploratum ita futurum.
an id exploratum cuiquam potest esse, quo modo se hoc[*](se hoc A2 E (h'), se haec A1 se hic B se hee R se se hec N sese V) habiturum sit corpus, non dico ad annum, sed ad vesperum?[*](vesperam R vespm V) dolor ergo,[*](go (= ergo) ARNV igitur BE) id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; iam enim adesse poterit. qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Iam id[*](id Bentl. ad BE om. ARNV) ipsum absurdum, maximum malum neglegi. sed quae tandem ista ratio est? Maximus dolor, inquit, brevis est. Primum quid tu dicis breve? deinde dolorem quem maximum? quid enim? summus dolor plures dies manere non potest? vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. quis istum dolorem timet? illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Octavium, Marci filium, familiarem meum, confici vidi, nec vero semel nec ad breve tempus, sed et saepe

p.75
et plane diu. quos[*](et plane diu quos Halm. plane et diu quos dett.; plane quos, post plane superscr. (= vel) duos, R; plane diu quos ABENV) ille, di[*](di R dii A dy BE dij NV) inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur; at miser, si in flagitiosa et[*](et (etiam A)] atque BE) vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. video enim et magnos et eosdem bene longinquos dolores, quorum[*](quorum que non R) alia toleratio est verior, qua uti vos non potestis, qui honestatem ipsam per se non amatis. fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. quam ob rem turpe putandum est, non dico dolere—nam id quidem est interdum[*](interdum est A) necesse—, sed saxum illud Lemnium clamore Philocteteo[*](philocteteo A2 philocteto A1R philoctere BE phyloctete N phylotete V) funestare,

  1. Quod éiulatu,[*](heiulatu ARN) quéstu, gemitu, frémitibus
  2. Resonándo mutum flébiles vocés refert.
Huic Epicurus praecentet,[*](praecentet BE p tirent et R et AN1V, et (competenter ita in marg. add., ut legatur ante et) N2 ) si potest, cui
  1. E[*](add. Bai.) víperino mórsu venae víscerum
  2. Venéno inbutae taétros cruciatús cient!

Sic Epicurus:

Philocteta, st! brevis dolor.
[*](st! brevis dolor Mdv. si brevis dolor levis ABERN1 si brevis dolor lenis V si gravis dolor brevis N2 in marg. ) At iam decimum annum in spelunca iacet.
Si longus, levis;[*](lenis AR) dat enim intervalla et relaxat.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum[*](cum que BE; fortasse legen- dam quoniam, cf. ad p. 31, 25 ) et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis[*](impendentis RN impedientis V) torquet

p.76
timor? 'Moriatur', inquit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: 'Plus semper voluptatis'? si enim ita est, vide ne facinus facias,[*](facias facinus BE) cum mori suadeas. potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. nam ista vestra:
Si gravis, brevis; si longus, levis
dictata sunt. virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Audi, ne longe abeam, moriens quid dicat Epicurus, ut intellegas[*](intellegas (intellig.) BEA2 intellegat A1 intelligat R intelligantur N intelligatur V) facta eius cum dictis discrepare: 'Epicurus Hermarcho salutem. Cum ageremus', inquit,

vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. tanti autem[*](autem om. A) aderant[*](aderant om. BE) vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. sed audiamus ipsum: 'Compensabatur', inquit,
tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam[*](me et philosophiam Bai. me (ne R) et philosophia A1RN me philosophia BE me et philosophia et A2V) voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.

non ego iam Epaminondae, non Leonidae mortem huius morti antepono, quorum alter cum vicisset Lacedaemonios apud Mantineam atque ipse gravi vulnere exanimari se videret, ut primum dispexit,[*](despexit BEN) quaesivit salvusne esset clipeus. cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. ita multo sanguine profuso in laetitia et in[*](et in ARNV et BE) victoria est mortuus. Leonidas autem, rex Lacedaemoniorum, se in Thermopylis trecentosque eos, quos eduxerat Sparta, cum esset proposita aut fuga turpis aut gloriosa mors, opposuit hostibus. praeclarae

p.77
mortes sunt imperatoriae; philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. refert tamen, quo modo. beatus [*](add. Mdv.) sibi videtur[*](videbatur BE) esse moriens. magna laus. 'Compensabatur', inquit,
cum summis doloribus laetitia.

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere non potes. nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. 'Praeteritis', inquit,

gaudeo.
Quibusnam praeteritis? si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. cur deinde Metrodori liberos commendas? quid in [*](add. Mdv. ('ex addidit, opinor, A. Man. Ex (de?) an in (cum tam officiose agis) adden- dum fuerit dubitari potest' Mdv. sed ī ante isto facilius excidit quam ex)) isto egregio tuo officio et tanta fide—sic enim existimo—ad corpus refers?

Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum[*](scriptum epistula (epla B) BE) ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. ita redarguitur[*](redarguitur edd. redarguetur) ipse a sese,[*](sese se A) convincunturque[*](convincunturque Dav. vincunturque ABEN vincuntur V veneantur que R) scripta eius probitate ipsius ac moribus. nam ista commendatio puerorum, memoria et caritas amicitiae, summorum officiorum in extremo spiritu conservatio indicat innatam esse homini probitatem gratuitam, non invitatam voluptatibus nec praemiorum mercedibus evocatam. quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta officia morientis?

p.78

Sed ut epistulam laudandam arbitror eam, quam modo totidem fere verbis interpretatus sum, quamquam ea cum summa eius philosophia[*](philosophia BE philosophi) nullo modo congruebat, sic eiusdem testamentum non solum a [*](add. P. Man.) philosophi gravitate, sed etiam ab ipsius sententia iudico discrepare. scripsit enim et multis saepe verbis et breviter arteque[*](arteque Se. apteque ARNV aperteque BE) in eo libro, quem modo nominavi, mortem nihil ad nos pertinere. quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. nam quod ita positum est, quod dissolutum sit, id esse sine sensu, id eius modi est, ut non satis plane dicat quid sit dissolutum. sed tamen intellego quid velit.[*](qui velit A1R)

quaero autem quid sit, quod, cum dissolutione, id est morte, sensus omnis extinguatur, et cum reliqui nihil sit omnino, quod pertineat ad nos, tam accurate tamque diligenter caveat et sanciat ut Amynomachus et Timocrates, heredes sui, de Hermarchi sententia dent quod satis sit ad diem agendum natalem suum quotannis mense Gamelione itemque omnibus mensibus vicesimo die lunae dent ad eorum epulas, qui una secum philosophati sint, ut et[*](ut et et ut A) sui et Metrodori memoria colatur.

haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani, sapientis vero nullo modo, physici praesertim, quem se ille esse vult, putare[*](putare edd. putari) ullum esse cuiusquam diem natalem. quid? idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? certe non potest. an eiusdem modi? ne id quidem, nisi multa annorum intercesserint milia, ut omnium siderum eodem, unde profecta sint,[*](sunt R) fiat ad unum tempus reversio. nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

At habetur!
Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? idque testamento
p.79
cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?[*](ad nos pertinere post mortem A) haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. num quid tale Democritus? ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

quodsi dies notandus fuit, eumne potius, quo natus, an eum, quo sapiens factus est? Non potuit, inquies, fieri sapiens, nisi natus esset. et[*](sustul. P. Man. et Lamb.) Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non dico— nihil opus est litibus—; tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Sed ut ad propositum[*](propositum propositum revertamur N2 (rev. in marg. add.), V)—de dolore enim cum diceremus, ad istam epistulam delati sumus—, nunc totum illud concludi sic licet: qui in summo malo est, is tum,[*](is tum Lamb. istum A1RN iste A2BEV) cum in eo est, non est beatus; sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; non est igitur summum malum dolor.

Iam illud[*](illudp. 18, 19 sq.) quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? primum in nostrane potestate est,[*](est potestate A) quid meminerimus? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, 'Oblivionis', inquit,

mallem. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.[*](possum BE) quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? ut proverbia non

p.80
nulla veriora sint quam vestra dogmata. vulgo enim dicitur: 'Iucundi[*](iocundi V iucunde A iocunde BERN) acti labores', nec male Euripides— concludam, si potero, Latine; Graecum enim hunc versum nostis omnes—:
Suavi/s laborum est praeteritorum me/moria.
[*](memoria est praeteritorum BE) Sed ad bona praeterita redeamus. quae si a vobis talia dicerentur, qualibus Caius[*](Caius graius B gravis E) Marius uti poterat, ut expulsus, egens, in palude demersus tropaeorum recordatione levaret dolorem suum, audirem et plane probarem. nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque facta ipsius oblivione obruentur.[*](obruentur dett. obruerentur)

sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates[*](animi voluptates voluptas animi BE e om. A1BEN) esse e corporis societate. corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere[*](tanto opere B tanta opere R) derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis[*](se omnis N se omnes BEV omnis A se causas R) secum libidinum voluptates abstulisse.[*](abstulisse libidinum voluptates BE) Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo[*](mortuo potuit BE) permanere? effluit[*](effluit Se. (cf. p. 18, 19; 79, 23; inter e et f excidit ef); fluit ARNV; in B et E pro hac voce compendium est, quod in E apud Mdv. sumitur pro etc., deinde in utroque cod. littera prima in igitur solito maior et rubro colore exarata; in E praeterea spatio relicto novus versus incipit ) igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi[*](penitendi) quam recordandi. itaque beatior Africanus cum patria illo modo loquens:

Desine, Roma, tuos hostes
reliquaque praeclare:
Nam tibi
p.81
moenimenta[*](moenimenta RKl. monimenta AERN monumenta BV mu- nimenta Mur. (Var. lect. XI 1) ) mei peperere[*](peperere BE repperere A reperere NV reperire R) labores.
[*](Nam E namque (fuitne praeclare, nam Quae tibi ... labores!? in quo dubitari possit, utrum Ciceroni an Ennio tribuendum sit illud nam)) Laboribus hic praeteritis gaudet, tu iubes voluptatibus, et hic se ad ea revocat, e quibus nihil umquam rettulerit ad corpus, tu totus haeres in corpore.

Illud autem ipsum qui optineri potest, quod dicitis,[*](dicitisp. 24, 15—22 (—referri)) omnis animi et voluptates et dolores ad corporis voluptates ac dolores[*](ad corporis voluptates acac et R nihilne te] nichil tene BE dolores om. BE) pertinere?

nihilne te delectat umquam —video, quicum loquar—, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? omitto dignitatem, honestatem, speciem ipsam virtutum, de quibus ante dictum est, haec leviora ponam: poe+ma,[*](ponam poëma dett. poema ponam ABEN postea ponam V ponam (om. poëma) R) orationem cum aut[*](cum aut aut cum BE) scribis aut legis, cum omnium factorum, cum regionum conquiris historiam, signum, tabula, locus amoenus, ludi, venatio, villa Luculli[*](Luculli dett. lucilli)—nam si

tuam
dicerem, latebram haberes; ad corpus diceres pertinere—, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? an est aliquid, quod te sua sponte delectet? aut pertinacissimus fueris, si in eo[*](in eo ARNV om. BE) perstiteris ad corpus ea, quae dixi, referri,[*](referri Lamb. referre) aut deserueris totam Epicuri voluptatem, si negaveris.

Quod vero a te disputatum est[*](disputatum estp. 24, 22 (nec ob eam) —30) maiores esse voluptates et dolores animi quam corporis, quia trium temporum particeps animus sit, corpore autem praesentia solum sentiantur, qui id[*](qui id B quid id E quid ARNV) probari potest, ut is, qui propter me aliquid gaudeat, plus quam ego ipse gaudeat?[*](plus quam ego ipse gaudeat E om. ABRNV)

animo voluptas oritur propter voluptatem corporis, et maior est animi voluptas quam corporis. ita fit, ut gratulator[*](animo voluptas ... gratulatur (v. 27) del. Brem. ) laetior sit quam is, cui gratulatur. Sed dum

p.82
efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque partibus maiores[*](maioris ABEN1 ) quam corpore, quid occurrat non videtis. animi enim quoque dolores[*](animi enim dolores quoque Mdv. ) percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. ita miser sit aliquando necesse est is, quem vos beatum semper vultis esse, nec vero id, dum omnia ad voluptatem doloremque referetis, efficietis umquam.