De Optimo Genere Oratorum
Cicero, Marcus Tullius
Cicero. M. Tulli Ciceronis. Rhetorica, Vol. II. Wilkins, A. S., editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
ea igitur omnia in quo summa erunt, [*](in quo summa erunt Lambinus: in quorum GP ) erit perfectissimus[*](perfectissimus Lambinus: peritissimus codd. ) orator; in quo media, mediocris; in quo minima, deterrimus. Et[*](Et codd.: Sed maluit Jahn ) appellabuntur omnes oratores, ut pictores appellantur etiam mali, nec generibus inter sese, sed facultatibus different. Itaque nemo est orator qui Demostheni se [*](se add. Aldus ) similem nolit esse; at Menander Homeri noluit; genus enim erat aliud. Id non est in oratoribus aut, etiam si est ut alius gravitatem sequens subtilitatem fugiat, contra alius acutiorem se quam ornatio rem velit, etiam si est in genere tolerabili[*](tolerabile P ), certe non est in optimo, si quidem, quod omnis laudes habet, id est optimum.
haec autem dixi brevius quidem quam res petebat, sed ad id quod agimus non fuit dicendum pluribus; unum enim cum sit genus, id quale sit quaerimus. Est autem
haec vitaverunt fere omnes qui aut Attici numerantur aut dicunt Attice. Sed qui eatenus[*](qui eatenus Gulielmius: quate- nus codd. ) valuerunt, sani et sicci dumtaxat habeantur, sed ita ut palaestritae; spatiari in xysto ut liceat, non[*](at non Hedicke ) ab Olympiis coronam petant. Qui cum careant omni vitio, non sunt contenti quasi bona valetudine, sed viris lacertos sanguinem quaerunt[*](quaerunt vulg.: quaerant GP ), quandam etiam suavitatem coloris. Eos imi- temur, si possumus; si minus[*](si minus GP: sin minus vulg. ), illos potius qui incorrupta sanitate sunt, quod est proprium Atticorum, quam eos quorum vitiosa abundantia est, qualis Asia multos tulit. Quod cum faciemus—