Philippicae

'at[*](at V: an t: ac bns) ne Bruto quidem': id enim fortasse quispiam improbus dixerit. omnes legiones, omnes copiae quae ubique sunt rei publicae[*](rei p. V: populi R. D) sunt: nec enim eae[*](neque enim hae D) legiones quae M. Antonium reliquerunt Antoni potius quam rei publicae fuisse dicentur[*](dicentur V: dixerunt t: dicuntur cett.). omne enim et[*](enim et V: enim D) exercitus et imperi ius amittit is qui eo imperio et exercitu rem publicam oppugnat. quod si ipsa res publica iudicaret aut si omne ius decretis eius statueretur, Antonione an Bruto legiones populi Romani adiudicaret? alter advolarat subito ad direptionem pestemque sociorum ut, quacumque[*](quacunque bns: quocunque V: quocum t) iret, omnia vastaret, diriperet, auferret, exercitu populi Romani contra ipsum populum Romanum uteretur; alter eam legem[*](sibi legem D) sibi statuerat, ut, quocumque venisset, lux venisse quaedam et spes salutis videretur. denique alter ad evertendam rem publicam praesidia quaerebat, alter ad conservandam. nec vero nos hoc magis videbamus quam ipsi milites a quibus tanta in iudicando prudentia non erat postulanda.

cumvii cohortibus esse Apolloniae[*](esse Apolloniae Vb (-io b): isse Apolloniam ns: Apolloniam t scribunt n2) scribit Antonium, qui iam aut captus est—quod di duint[*](di duint Halm: di dent V2bns: dicit V1: didicit t)!—aut certe homo verecundus in Macedoniam non accedit ne contra senatus consultum[*](sen. cons. se D) fecisse videatur. dilectus habitus in Macedonia est summo Q. Hortensi studio et industria; cuius animum egregium dignumque ipso et[*](et ipso D) maioribus eius ex Bruti litteris perspicere potuistis. legio quam L. Piso ducebat, legatus Antoni, Ciceroni se filio meo tradidit. equitatus qui in Syriam ducebatur bipertito alter eum quaestorem[*](alter eum quaestorem V: alterum D) a quo ducebatur reliquit in Thessalia seseque ad Brutum contulit; alterum in Macedonia Cn. Domitius adulescens summa virtute, gravitate[*](gravitate om. D), constantia a legato Syriaco[*](Syriaco del. Pluygers) abduxit. P. autem Vatinius qui et antea[*](qui est antea D) iure laudatus a vobis et hoc tempore merito laudandus est aperuit Dyrrachi portas Bruto et exercitum tradidit.

tenet igitur res publica Macedoniam, tenet Illyricum, tuetur Graeciam: nostrae sunt legiones, nostra levis armatura, noster[*](noster (ante equit.) bnt: nostra V: nostri s) equitatus, maximeque noster est Brutus semperque noster, cum sua excellentissima virtute rei publicae natus tum fato quodam paterni maternique generis et nominis. ab hoc igitur viro[*](viro om. D) quisquam bellum timet qui, ante quam nos id coacti suscepimus, in pace iacere quam in bello vigere maluit? quamquam ille quidem numquam iacuit neque[*](nec D) hoc cadere verbum in tantam virtutis praestantiam potest. erat enim in desiderio civitatis, in ore, in sermone omnium; tantum autem aberat a bello ut, cum cupiditate libertatis Italia arderet, defuerit civium studiis potius quam eos in armorum discrimen adduceret. itaque illi ipsi si qui sunt qui tarditatem Bruti reprehendant tamen idem moderationem patientiamque mirantur.

sed iam video quae loquantur; neque enim id occulte faciunt. timere se dicunt quo modo ferant veterani exercitum Brutum habere. quasi vero quicquam intersit inter A. Hirti, C. Pansae, D. Bruti, C. Caesaris et hunc exercitum M. Bruti. nam si quattuor exercitus ei de quibus dixi propterea laudantur quod pro populi Romani libertate arma ceperunt, quid est cur hic M. Bruti exercitus non in eadem causa reponatur[*](ponatur V1)? at enim veteranis suspectum nomen est M. Bruti. magisne quam Decimi? equidem non arbitror. etsi est enim Brutorum commune factum et laudis societas aequa, Decimo tamen eo[*](eo hic inser. Müller, ante tamen Naugerius (2): cõ ante Brutorum hab. V) iratiores erant ei qui id factum dolebant quo minus ab eo[*](eo V: illo D) rem illam dicebant fieri debuisse[*](decuisse D). quid ergo agunt nunc[*](nunc agant D) tot exercitus nisi ut obsidione Brutus liberetur? qui autem hos exercitus ducunt? ei, credo, qui C. Caesaris[*](C. om. D (ita mox)) res actas[*](res actas acta Pluygers) everti, qui causam veteranorum prodi volunt.

si ipse viveret C. Caesar, acrius, credo, acta sua defenderet quam vir fortissimus defendit Hirtius, aut amicior causae quisquam inveniri potest quam filius? at horum alter nondum ex longinquitate gravissimi morbi recreatus quicquid habuit virium, id in eorum libertatem defendendam contulit quorum votis iudicavit se a morte revocatum; alter virtutis robore firmior quam aetatis cum istis ipsis veteranis ad D. Brutum liberandum est profectus. ergo illi certissimi idemque acerrimi Caesaris actorum patroni pro D. Bruti salute bellum gerunt, quos veterani sequuntur; de libertate enim populi Romani, non de suis commodis armis decernendum vident.

quid est igitur cur eis qui D. Brutum omnibus opibus[*](opibus Vb: copiis nst) conservatum velint M. Bruti sit suspectus exercitus? an vero, si quid esset quod a M. Bruto timendum videretur, Pansa id non videret, aut, si videret, non laboraret? quis aut[*](quis aut V1: quis illo aut Cus.: quis autem (aut ñ t) cett) sapientior ad[*](sapientior aut ad V: sap. aut acutior ad coni. Halm) coniecturam rerum futurarum aut ad propulsandum metum diligentior? atqui[*](atquin V (cf. Neue ii. 962)) huius animum erga M. Brutum studiumque vidistis. praecepit oratione sua quid decernere nos de M. Bruto[*](M. om. D), quid sentire oporteret, tantumque afuit[*](afuit Halm: fuit V: abfuit (aff. t) cett.) ut periculosum rei publicae M. Bruti[*](M. om. V) putaret exercitum ut in eo firmissimum rei publicae praesidium et gravissimum poneret. scilicet hoc Pansa aut non videt—hebeti enim ingenio est—aut neglegit: quae enim Caesar egit, ea rata esse non curat: de quibus confirmandis et sanciendis legem comitiis centuriatis ex auctoritate nostra laturus est. desinant igitur aut ei qui non timent simulare se timere et[*](et t: set V: sed bns) prospicere rei publicae, aut ei[*](ei D: hi carte V: hi cauti coni. Halm) qui omnia verentur nimium esse timidi, ne illorum simulatio, horum obsit ignavia. quae, malum!

est ista ratio semper optimis causis veteranorum nomen opponere? quorum etiam si amplecterer virtutem, ut facio, tamen, si essent adrogantes, non possem ferre fastidium. at[*](at an V2) nos conantis servitutis vincla[*](vincula nt) rumpere impediet si quis veteranos nolle[*](id nolle D) dixerit? non sunt enim, credo, innumerabiles qui pro communi libertate arma capiant; nemo est praeter veteranos milites vir[*](vir om D) qui ad servitutem propulsandam ingenuo dolore excitetur; potest igitur stare res publica freta veteranis sine[*](sine veteranis, freta Pluygers) magno subsidio iuventutis. quos quidem vos libertatis adiutores complecti debetis: servitutis auctores sequi non debetis.

postremo —erumpat enim aliquando vera et me digna vox!—si veteranorum nutu mentes huius ordinis gubernabuntur[*](gubernabantur s: gubernantur l) omniaque ad eorum voluntatem nostra dicta facta[*](factaque D) referentur[*](referuntur V), optanda mors est, quae civibus Romanis semper fuit servitute potior. omnis est misera servitus; sed fuerit quaedam necessaria: ecquodnam[*](ecquodnam etquodnam D: etquenam V) principium optatius[*](optatius scripsi: putatis codd. (cf. iii. 17, vii. 7, Sest. 47)) libertatis capessendae? an, cum illum necessarium et fatalem paene casum non tulerimus, hunc feremus voluntarium? tota Italia desiderio libertatis exarsit; servire diutius non potest civitas; serius populo Romano hunc vestitum atque arma dedimus quam ab eo flagitati sumus.

Magna quidem nos spe et prope explorata[*](magnam ... spem ... exploratam D) libertatis causam suscepimus; sed ut concedam incertos exitus esse belli Martemque communem, tamen pro libertate vitae periculo decertandum est. non enim in spiritu vita est, sed ea nulla est omnino servienti. omnes nationes servitutem ferre possunt: nostra civitas non potest, nec ullam aliam ob causam nisi quod illae laborem doloremque fugiunt, quibus ut careant omnia perpeti possunt, nos ita a maioribus instituti atque imbuti sumus ut omnia consilia atque facta ad dignitatem et ad virtutem[*](ad dign. et ad virt. V, Cus.: ad virt. et dign. D) referremus[*](referremus V, Cus.: referamus V2D). ita praeclara est recuperatio libertatis ut ne mors quidem sit in repetenda libertate fugienda. quod si immortalitas consequeretur praesentis periculi fugam, tamen eo magis ea fugienda videretur quo diuturnior servitus esset. cum vero dies et noctes omnia nos undique fata circumstent, non est viri minimeque Romani[*](minimeque Romani V: nominis Romanique t: nominisque R. bs) dubitare eum spiritum quem naturae debeat patriae reddere.

concurritur[*](concurretur ns: concurrunt t) undique ad commune incendium restinguendum; veterani quidem[*](quidem Faernus: qui V: que D (qui ... secuti sunt Halm)) primi Caesaris auctoritatem secuti conatum Antoni reppulerunt; post eiusdem furorem Martia legio fregit, quarta adflixit. sic a suis legionibus condemnatus inrupit in Galliam, quam sibi armis animisque infestam inimicamque cognovit. hunc A. Hirti, C. Caesaris exercitus insecuti sunt; post Pansae dilectus urbem totamque Italiam erexit; unus omnium est hostis. quamquam habet secum L. fratrem, carissimum populo Romano civem, cuius desiderium ferre diutius[*](ferre civ. diutius D) civitas non potest.

quid illa taetrius belua, quid immanius? qui[*](qui V: quid si D) ob eam causam natus videtur ne omnium mortalium turpissimus esset M. Antonius[*](M. om. D). est una Trebellius, qui iam cum tabulis novis redit[*](rediit Lambinus) in gratiam; T. Plancus[*](T. om. V et om. D) et ceteri pares: qui id pugnant, id agunt ut contra rem publicam restituti esse videantur. et sollicitant homines imperitos Saxae et Cafones[*](Saxae et Cafones Naugerius (2): Saxas et Cafones V: Saxa Cafo s: saxa captant bnt), ipsi rustici atque agrestes, qui hanc rem publicam nec viderunt umquam nec videre constitutam volunt, qui non Caesaris, sed Antoni acta defendunt, quos avertit agri Campani infinita possessio, cuius eos non pudere demiror[*](miror D), cum videant se mimos et mimas habere vicinos.

ad has pestis opprimendas cur[*](est cur D) moleste feramus quod M. Bruti accessit exercitus? immoderati, credo, hominis et turbulenti: videte[*](vide D) ne nimium paene patientis[*](paene patientis V2bn: paene tientes V1: patientis t). etsi in illius viri consiliis atque factis nihil nec nimium nec parum umquam fuit. omnis voluntas M. Bruti, patres conscripti, omnis cogitatio, tota mens auctoritatem senatus, libertatem populi Romani intuetur: haec habet proposita, haec tueri volt. temptavit quid patientia perficere posset: nihil cum proficeret[*](proficeret ns: prospiceret V: perficeret bt), vi[*](vi V: ut t: om. bns) contra vim experiendum putavit. cui quidem, patres conscripti, vos idem hoc tempore tribuere[*](hoc tempore trib. V: trib. (add. debetis t) hoc tempore D) debetis quod a. d. xiii. Kalendas Ian. D. Bruto C. Caesari[*](et C. D) me auctore tribuistis: quorum privatum de re publica consilium et factum auctoritate vestra est comprobatum atque laudatum.

quod idem in M. Bruto facere debetis, a quo insperatum et repentinum rei publicae praesidium legionum, equitatus, auxiliorum magnae et firmae copiae comparatae sunt. adiungendus est Q. Hortensius qui, cum Macedoniam obtineret, adiutorem se Bruto ad comparandum exercitum fidissimum et constantissimum praebuit. nam de M. Apuleio[*](M. om D) separatim censeo[*](censebo D) referendum, cui testis est per litteras M. Brutus, eum principem fuisse ad conatum exercitus comparandi. quae cum ita sint, quod C.

Pansa consul verba fecit de litteris quae a Q. Caepione Bruto pro consule adlatae et in hoc ordine[*](huic ordini D) recitatae sunt, de ea re ita censeo: ‘cum Q. Caepionis Bruti pro consule opera, consilio, industria, virtute difficillimo rei publicae tempore provincia Macedonia et Illyricum et cuncta Graecia et legiones, exercitus, equitatus in consulum, senatus populique Romani potestate sint, id Q. Caepionem Brutum[*](Brutum om. V) pro consule bene et e[*](et e Vn: de t: et bs) re publica pro sua maiorumque suorum dignitate consuetudineque rei publicae bene gerendae fecisse; eam rem[*](eam rem V: eamque rem n2: eamque r. p. t: eamque rem r. p. (p. r. b) cett.) senatui populoque Romano gratam esse et fore; utique Q.

Caepio Brutus pro consule provinciam Macedoniam, Illyricum cunctamque Graeciam[*](totamque Graeciam D) tueatur, defendat, custodiat incolumemque conservet, eique exercitui quem ipse constituit, comparavit, praesit[*](praesit D: praestitit V), pecuniamque[*](pecuniaque n2s) ad rem militarem, si qua opus sit, quae publica sit et exigi possit, exigat, utatur[*](exigat utatur scripsi: utatur n2: utatur exigat cett.), pecuniasque a quibus videatur ad rem militarem mutuas sumat, frumentumque imperet[*](frumentumque imperet Halm: frumentum imp. D: imp. frumentumque V) operamque det ut cum suis copiis quam proxime Italiam sit; cumque ex litteris Q. Caepionis Bruti pro consule intellectum sit, Q. Hortensi pro consule opera et virtute vehementer rem publicam adiutam omniaque eius consilia cum consiliis Q. Caepionis Bruti pro consule coniuncta fuisse, eamque rem magno usui rei publicae fuisse, Q. Hortensium[*](Q. om. V) pro consule recte et ordine exque re publica fecisse, senatuique placere Q. Hortensium pro consule cum quaestore prove quaestore[*](cum quaestore prove quaestore Mommsen: cum quaestoribus prove quaestores V: cum q. prove q. t: cum Q. Cepione procos. bns) et legatis suis provinciam Macedoniam obtinere quoad ei ex senatus consulto successum sit.'

Magno in dolore[*](dolore sum D), patres conscripti, vel maerore potius quem ex crudeli et miserabili morte C. Treboni, optimi civis moderatissimique hominis, accepimus, inest tamen aliquid quod rei publicae profuturum putem. perspeximus enim quanta in eis qui contra patriam scelerata arma ceperunt inesset immanitas. nam duo haec capita nata sunt post homines natos taeterrima et spurcissima, Dolabella et Antonius: quorum alter effecit quod optarat[*](optabat D), de altero patefactum est quid cogitaret. L. Cinna crudelis, C. Marius in iracundia perseverans, L. Sulla vehemens; neque ullius horum in ulciscendo acerbitas progressa ultra mortem est; quae tamen poena in civis nimis crudelis putabatur.

ecce tibi geminum in scelere par, invisitatum[*](invisitatum t: inusitatum cett.), inauditum, ferum, barbarum. itaque quorum summum quondam[*](quondam ns: quoddam Vb: om. t) inter ipsos odium bellumque meministis, eosdem postea singulari inter se consensu et amore devinxit improbissimae[*](improbissimae V, Cus.: impurissimae D) naturae et turpissimae vitae similitudo. ergo id[*](id del. Lambinus) quod fecit Dolabella in quo potuit multis idem minatur Antonius. sed ille cum procul esset[*](abesset D) a consulibus exercitibusque nostris neque dum senatum cum populo Romano conspirasse[*](conspirare Ernesti) sensisset, fretus Antoni copiis ea scelera suscepit quae Romae iam suscepta arbitrabatur a socio furoris sui.

quid ergo hunc aliud moliri, quid optare censetis aut quam omnino causam esse belli? omnis[*](omnes om. D), qui libere de re publica sensimus, qui dignas nobis sententias diximus, qui populum Romanum liberum[*](r. p. liberam D) esse voluimus[*](voluimus Vs1: volumus cett.), statuit ille quidem non inimicos, sed hostis: maiora tamen in nos quam in hostem supplicia meditatur: mortem naturae poenam[*](poenam del. Faernus) putat esse, iracundiae tormenta atque cruciatum. qualis igitur hostis habendus est is a quo victore, si cruciatus absit, mors in benefici parte numeretur? quam ob rem, patres conscripti, quamquam hortatore non egetis—ipsi enim vestra sponte exarsistis ad libertatis recuperandae cupiditatem— tamen eo maiore animo studioque libertatem defendite quo maiora proposita victis supplicia servitutis videtis.

in Galliam invasit Antonius, in Asiam Dolabella, in alienam uterque provinciam. alteri se Brutus obiecit impetumque furentis atque omnia divexare ac diripere cupientis vitae suae periculo conligavit, progressu[*](a progressu V2D) arcuit, a reditu refrenavit, obsideri se passus ex utraque parte constrinxit Antonium. alter in Asiam inrupit. cur? si ut[*](cursim ut D) in Syriam, patebat[*](petebat D) via et certa neque longa; sin ut ad Trebonium[*](sin ut ad Trebonium suppl. Lambinus), quid opus fuit cum legione? praemisso Marso[*](Mario D) nescio quo Octavio, scelerato latrone atque egenti, qui popularetur agros, vexaret urbis non ad spem constituendae rei familiaris, quam tenere eum posse negant qui norunt—mihi enim hic senator ignotus est—sed ad praesentem pastum mendicitatis suae, consecutus est Dolabella.

nulla suspicione belli —quis enim id putaret?—secutae conlocutiones familiarissimae cum Trebonio; complexus[*](complexus scripsi: complexusque codd.: fort. complexus quoque) summae benevolentiae falsi indices[*](indices falsi Nipperdey) exstiterunt in amore simulato[*](in amore simulato om. s); dexterae quae fidei testes esse solebant sunt perfidia[*](perfidia sunt D) et scelere violatae: nocturnus introitus Zmyrnam quasi in hostium urbem, quae est fidissimorum[*](fidelissimorum D) antiquissimorumque sociorum; oppressus Trebonius, si ut[*](si ut V: sicut D (ita mox)) ab eo qui aperte hostis esset, incautus; si ut ab eo qui civis etiam tum speciem haberet, miser. ex quo nimirum documentum nos capere fortuna voluit quid esset victis extimescendum. consularem hominem consulari imperio provinciam Asiam[*](Asiam del. Schelle) obtinentem Samiario exsuli tradidit: interficere captum statim noluit, ne nimis, credo, in victoria liberalis videretur. cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset, tum verberibus ac tormentis quaestionem habuit pecuniae publicae, idque per biduum. post cervicibus[*](cervicibus Vt: a cervicibus bns) fractis[*](fractis om. D) caput abscidit, idque adfixum[*](adfixum V et Arusianus K. vii. p. 454: fixum D) gestari iussit in pilo; reliquum corpus tractum atque laniatum[*](atque laniatum om. V1) abiecit in mare.