Pro M. Marcello

haec igitur tibi reliqua pars est; hic restat actus, in hoc elaborandum est ut rem publicam constituas, eaque tu in primis summa tranquillitate et otio perfruare: tum te, si voles, cum et patriae[*](cum patriae β) quod debes solveris et naturam ipsam expleveris satietate vivendi, satis diu vixisse[*](vixisse te vixisse H: vixisse in ras. hab. A est enim Schol. et Servius Aen. x. 467) dicito. quid enim est omnino[*](omnino om. Schol. et Serv. hoc om. γ) hoc ipsum diu in quo est aliquid extremum? quod cum venit, omnis voluptas praeterita pro nihilo est, quia postea nulla est futura. quamquam iste tuus animus numquam his angustiis quas natura nobis ad vivendum dedit contentus fuit, semper immortalitatis amore flagravit.

nec vero haec tua vita ducenda[*](ducenda Aβ: dicenda HVγ) est quae corpore et spiritu continetur: illa, inquam, illa vita est tua quae vigebit memoria saeculorum omnium, quam posteritas alet, quam ipsa aeternitas semper tuebitur. huic tu inservias, huic te ostentes oportet, quae quidem quae miretur iam pridem multa habet; nunc etiam quae laudet exspectat. obstupescent posteri certe imperia, provincias, Rhenum, Oceanum, Nilum, pugnas innumerabilis, incredibilis victorias, monumenta, munera, triumphos audientes et legentes tuos.