Pro M. Marcello

quod quidem meum consilium minime obscurum fuit. nam et in hoc ordine integra re multa de pace dixi et in ipso bello eadem etiam cum[*](cum partis meae per. γ) capitis mei periculo sensi. ex quo nemo erit[*](iam erit β) tam iniustus rerum existimator[*](existim. rerum β) qui dubitet quae Caesaris de bello voluntas fuerit, cum pacis auctores conservandos statim censuerit, ceteris fuerit iratior. atque id minus mirum fortasse tum[*](mirum fort. tum αBDL: fort. mirum tum E: mirum videretur fort. tum γ (videtur h)) cum esset incertus exitus et anceps fortuna belli: qui vero victor pacis auctores diligit, is profecto declarat maluisse se[*](se maluisse β) non dimicare quam vincere.

atque huius quidem rei M.[*](M. om. β) Marcello sum testis. nostri enim sensus ut in pace semper, sic tum etiam in bello congruebant. quotiens ego eum et quanto cum dolore vidi, cum insolentiam certorum[*](certorum Em: ceterorum αBDLah) hominum tum etiam ipsius victoriae ferocitatem extimescentem! quo gratior tua liberalitas, C. Caesar, nobis qui illa[*](illam β) vidimus debet esse. non enim iam[*](iam αah: tam m: om. β) causae sunt inter se, sed victoriae comparandae.