Cum Senatui gratias egit

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes, Vol. V. Peterson, William, editor. Oxford: Clarendon Press, 1909.

Luci[*](Luci PBG: L. Hεs ) Piso, tune ausus es isto oculo, non dicam isto animo, ista fronte, non vita[*](non vita non ista mente c ), tanto supercilio, non enim possum dicere tantis rebus[*](rebus ε, om. rell. (tantibus gestis P1: tantis gestis P corr., BHk all.)) gestis, cum A. Gabinio consociare consilia pestis meae? non te illius unguentorum odor, non vini anhelitus, non frons calamistri notata vestigiis in eam cogitationem adducebat, ut cum illius re similis fuisses, frontis tibi integimento[*](integum. ε ) ad occultanda tanta flagitia diutius uti non liceret? Cum hoc[*](hoc tu ε ) coire ausus es ut consularem dignitatem, ut rei publicae statum, ut senatus auctoritatem, ut civis optime meriti fortunas provinciarum foedere addiceres? te consule, tuis edictis et imperiis senatui populi Romani non est licitum non modo sententiis atque auctoritate sua, sed ne luctu quidem ac vestitu rei publicae subvenire?