Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- egregium narras mira pietate parentem,
- qui ipse sui gnati minxerit in gremium.
- “atqui non solum hoc se dicit cognitum habere
- Brixia † chinea suppositum specula,
- flavus quam molli praecurrit flumine Mella,
- Brixia, Veronae mater amata meae,
- sed de Postumio et Corneli narrat amore,
- cum quibus illa malum fecit adulterium.
- dixerit hic aliquis, “quid? tu istaec, Ianua, nosti,
- cui nunquam domini limine abesse licet,
- nec populum auscultare, sed hic suffixa tigillo
- tantum operire soles aut aperire domum?”
- saepe illam audivi furtiva voce loquentem
- solam cum ancillis haec sua flagitia,
- nomine dicentem quos diximus, ut pote quae mi
- speraret nec linguam esse nec auriculam.
- praeterea addebat quendam, quem dicere nolo
- nomine ne tollat rubra supercilia.
- longus homo est, magnas cui lites intulit olim
- falsum mendaci ventre puerperium.”