Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Loquere, filiam meam quis integram stupraverit.
Anc.
  1. Video ego té, propter male facta qui es patronus parieti.
Din.
  1. Neque vivos neque mortuos sum, neque quid nunc faciam scio,
  2. neque ut hinc abeam neque ut hunc adeam scio, timore torpeo.
Call.
  1. Dicin an non?
Anc.
  1. Diniarchus, quoi illam prius desponderas.
C.
  1. Vbi is homost quem dicis?
D.
  1. Adsum, Callicles. per tua obsecro
  2. genua te, ut istuc insipienter factum sapienter feras,
  3. mihique ignoscas quod animi impos vini vitio fecerim.
Call.
  1. Non placet qui in mutum culpam confert, qui non quit loqui.
  2. nam vinum si fabulari possit, se defenderet.
  3. non vinum viris moderari, sed viri vino solent,
  4. qui quidem probi sunt; verum qui improbust si quasi bibit
  5. sive adeo caret temeto, tamen ab ingenio improbust.
Din.
  1. Scio equidem quae nolo multa mi audienda ob noxiam.
  2. ego tibi me obnoxium esse fateor culpae compotem.
Anc.
  1. Callicles, vide in quaéstione ne facias iniuriam:
  2. reus solutus causam dicit, testis vinctos attines.
Call.
  1. Solvite istas. agite, abite tu domum et tu autem domum.