Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Heia, haud ab re, mea voluptas, tibi istic obvenit labos:
  2. filium peperisti, qui aedis spoliis opplebit tuas.
Phron.
  1. Multo ecastor magis oppletis tritici ópust granariis,
  2. ne, ille prius quam spolia capiat, hic nos extinxit fames.
Strat.
  1. Habe bonum animum.
Phron.
  1. Savium pete hinc sis. ah, nequeo caput
  2. tollere, ita dolet itaque ego † medulo, neque etiam queo
  3. pedibus mea sponte ambulare.
Strat.
  1. Si hercle me ex medio mari
  2. savium petere tuom iubeas, petere hau pigeat me, mel meum.
  3. id ita esse experta es: nunc experiere, mea Phronesium,
  4. me te amare. adduxi ancillas tibi eccas ex Suria duas,
  5. is te dono. adduce hoc tu istas. sed istae reginae domi
  6. suae fuerunt ambae, earum patriam ego excidi manu.
  7. his te dono.
Phron.
  1. Paenitetne te quot ancillas alam,
  2. quin examen super adducas, quae mihi comedint cibum?
St.
  1. Hoc quidem herclést ingratum donum. cedo tu mi istam purpuram.
  2. mea voluptas, attuli eccam pallulam ex Phrygia tibi.
  3. tene tibi.