Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. tuis servivi servitutem imperiis et praeceptis, pater.
  2. pro ingenio ego me liberum esse ratus sum, pro imperio tuo
  3. meum animum tibi servitutem servire aequom censui.
Phil.
  1. Quí homo cum animo inde ab ineunte aetate depugnat suo,
  2. utrum itane esse mavelit ut eum animus aequom censeat,
  3. an ita potius ut parentes eum esse et cognati velint:
  4. si animus hominem pepulit, actumst: animo servit, non sibi;
  5. si ipse animum pepulit, dum vivit victor victorum cluet.
  6. tu si animum vicisti potius quam animus te, est quod gaudeas.
  7. nimio satiust, ut opust té ita ésse, quam ut animo lubet:
  8. qui animum vincunt, quam quos animus, semper probiores cluent.
Lys.
  1. Istaec ego mi semper habui aetati integumentum meae;
  2. ne penetrarem me usquam ubi esset damni conciliabulum
  3. neu noctu irem obambulatum neu suom adimerem alteri
  4. neu tibi aegritudinem, pater, párerem, parsi sedulo:
  5. sarta tecta tua praecepta usque habui mea modestia.
Phil.
  1. Quid exprobras? bene quod fecisti tibi fecisti, non mihi;
  2. mihi quidem aetas actast ferme: tua istuc refert maxime.
  3. is probus est quem paenitet quam probus sit et frugi bonae;
  4. qui ipsus sibi satis placet, nec probus est nec frugi bonae: