Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. quia edepol, dum ego vivos vivam, numquam eris frugi bonae.
Bal.
  1. Ex tua re non est, ut ego emoriar.
Ps.
  1. Quidum?
Bal.
  1. Sic, quia
  2. sí ego emortuos sim, Athenis te sit nemo nequior.
Cal.
  1. Dic mihi, obsecro hercle, verum serio hoc quod te rogo.
  2. non habes venalem amicam tu meam Phoenicium?
Bal.
  1. Non edepol habeo profecto, nam iam pridem vendidi.
Cal.
  1. Quo modo?
Bal.
  1. Sine ornamentis, cum intestinis omnibus.
Cal.
  1. Meam tu amicam vendidisti?
Bal.
  1. Valde, viginti minis.
Cal.
  1. Viginti minis?
Bal.
  1. Vtrum vis, vel quater quinis minis,
  2. militi Macedonio, et iam quindecím habeo minas.
Cal.
  1. Quid ego ex te audio?
Bal.
  1. Amicam tuam esse factam argenteam.
Cal.
  1. Cur id ausu’(s e)s facere?
Bal.
  1. Libuit, mea fuit.
Cal.
  1. Eho, Pseudole,