Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. scibam aetate tardiores, metui meo amori moram.
  2. nequiquam hos procos mi elegi loripedis, tardissimos.
  3. quin si ituri hodie estis, ite, aut ite hinc in malam crucem.
  4. sicine oportet ire amicos homini amanti operam datum?
  5. nam iste quidem gradus succretust cribro pollinario,
  6. nisi cum pedicis condidicistis istoc grassari gradu.
Advocati
  1. Heus tu, quamquam nos videmur tibi plebeii et pauperes,
  2. si nec recte dicis nobis, dives de summo loco,
  3. divitem audacter solemus mactare infortunio.
  4. nec tibi nos obnoxii sumus istuc, quid tu ames aut oderis:
  5. quom argentum pro capite dedimus, nostrum dedimus, non tuom;
  6. liberos nos esse oportet. nos te nihili pendimus,
  7. ne tuo nos amori servos tuos esse addictos censeas.
  8. liberos homines per urbem modico magis par est gradu
  9. ire, servile esse duco festinantem currere.
  10. praesertim in re populi placida atque interfectis hostibus
  11. non decet tumultuari. sed si properabas magis,
  12. pridie nos te advocatos huc duxisse oportuit.
  13. ne tu opinere, haud quisquam hodie nostrum curret per vias,
  14. neque nos populus pro cerritis insectabit lapidibus.