Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. aurum argentum collum, leno, tris res nunc debes simul.
Han.
  1. Quid me in hac re facere deceat, egomet mecum cogito.
  2. si volo hunc ulcisci, litis sequar in alieno oppido,
  3. quantum audivi ingenium et mores eius quo pacto sient.
Adelph.
  1. Mi pater, ne quid tibi cum istoc rei sit pessumo, obsecro.
Anter.
  1. Ausculta sorori. abi, díiunge inimicitias cum improbo.
Han.
  1. Hoc age sis, leno. quamquam ego te meruisse ut pereas scio,
  2. non experiar tecum.
Agor.
  1. Neque ego; si aurum mihi reddes meum,
  2. leno, quando ex nervo emissu'semissus es — compingare in carcerem.
Lyc.
  1. Iamne autem ut soles?
Antam.
  1. Ego, Poene, tibi me purgatum volo.
  2. si quid dixi iratus advorsum animi tui sententiam,
  3. id uti ignoscas quaeso; et quom istas invenisti filias,
  4. ita me di ament ut mihi volup est.
Han.
  1. Ignosco et credo tibi.
Antam.
  1. Leno, tu autem amicam mihi des facito aut auri mihi reddas minam.
Lyc.
  1. Vin tibicinam meam habere?
Antam.
  1. Nil moror tibicinam;
  2. nescias, utrum ei maiores buccaene an mammae sient.