Miles Gloriosus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Pol istuc tibi crédo.
Pal.
  1. Meri béllatores gígnuntur, quas híc praegnatis fécit,
  2. et púeri annos octíngentos vivónt.
Milph.
  1. Vae tibi, nugátor.
Pyrg.
  1. Quin mílle annorum pérpetuo vivónt, ab saeclo ad saéclum.
Pal.
  1. Eo mínus dixi, ne haec cénseret me advórsum se mentíri.
Milph.
  1. Perií, quot hic ipse annós vivet, cuius fílii tam diu vívont?
Pyrg.
  1. Postríduo natus sum égo, mulier, quam Iúppiter ex Ope nátust.
Pal.
  1. Si hic prídie natus forét quam ille est, hic habéret regnum in caélo.
Milph.
  1. Iam iám sat, amabo, est. sínite abeam, si póssum, viva a vóbis.
Pal.
  1. Quin érgo abis, quando résponsumst?
Milph.
  1. Ibo átque illam huc addúcam,
  2. proptér quam opera est mihi. númquid vis?
Pyrg.
  1. Ne mágis sim pulcher quám sum,
  2. ita mé mea forma habet sóllicitum.
Pal.
  1. Quid hic núnc stas? quin abis?
Milph.
  1. Ábeo.
Pal.
  1. Atque ádeo, audin tu? dicíto docte et cordáte, ut cor ei sáliat —
  2. Philocómasio dic, si ést istic, domum ut tránseat: hunc hic ésse.
Milph.
  1. Hic cúm mea era est, hinc clám nostrum hunc sermónem sublegérunt.