Octavius

Ceterum de incendio mundi, aut inprouisum ignem cadere aut † difficile, non credere uulgaris erroris est.

quis enim sapientium dubitat, quis ignorat, omnia quae orta sunt, occidere, quae facta sunt, interire? caelum quoque cum omnibus quae caelo continentur, ita ut coepit, si desierit fontium dulcis aqua maria nutrire, in uim ignis abiturum, Stoicis constans opinio est, quod consumto umore mundus hic omnis ignescat.

et Epicureis de elementorum conflagratione et mundi ruina eadem ipsa sententia est...

loquitur Plato: partes orbis nunc inundare dicit, nunc alternis uicibus ardescere, et cum ipsum mundum perpetuum et insolubilem diceret esse fabricatum, addidit tamen, ipsi artifici Deo soli et solubilem et esse mortalem.

ita nihil mirum est, si ista moles ab eo, quo exgtructa est, destruatur. animaduertis philosophos eadem disputare quae dicimus, non quod nos simus eorum uestigia subsecuti, sed quod illi de diuinis praedictionibus profetarum umbram interpolatae ueritatis imitati sint.

sic etiam condicionem renascendi sapientium clariores, Pythagoras primus et praecipuus Plato, corrupta et dimidiata fide tradiderunt: nam corporibus dissolutis

solas animas uolunt et perpetuo manere et in alia noua corpora [*]( 2 quicquam P corr. et r II iis Heumann: his Pr 3 conpraehendes P, compraehendes r, deprehendes Heumann 4 suo esse captos r 7 difticile P corrupte, dissilire Jae. Gronouius, dissici illo Oehler, posgis etiam, eum uerba p. 15, 2 resptdantur, suspicari dirui illum; uerisimilius tamen uidetur quaedam intercidisse 10 coepit, si desierit Dombart: coepisse desinere P, coepisset, desinere? r; ipse malim ita ut coepisse, desinere, et si desierit etc. de re cf. Cic. de deor. nat. II, 46, 118 II dulcis aqua maria nutrire P: dulci aqua marisne nutriri r; in edd. prioribus locus misere deprauatus legitur 11 consumpto humore r 13 eadem ista s. Vsener I] loquatur Vsener, loquitur HeumatmO, dicit Vrsino delendtim uidebatur; probabilius Vahlen: similiter loquitur Plato 14 inundari Wopkens II docet Heumann 16 addidit nos: addit Pr I] ipsi et deo Heumannus obelo notauit p esse et mort. Wowerus 18 filosofos P 19 quae docemus nos, non quod Heumann 20 praedicationibus Pr, em. Gelenius 21 an imitati sunt ? 22 pytagoras P )

addunt istis et illa ad retorquendam ueritatem, in pecudes, aues, beluas hominum animas redire. non philosophi sane studio, sed mimi conuicio digna ista sententia est:

sed ad propositum satis est, etiam in hoc sapientes uestros in aliquem modum nobiscum consonare.

ceterum quis tam stultus aut brutus est, ut audeat repugnare, hominem a Deo, ut primum potuisse fingi, ita posse denuo reformari? nihil esse post obitum, et ante ortum nihil fuisse? sicut de nihilo nasci licuit, ita de nihilo licere reparari? porro difficilius est, id quod non sit incipere, quam id quod fuerit iterare. tu perire et Deo credis, si quid oculis nostris hebetibus subtrahitur? corpus omne siue arescit in puluerem siue in umorem soluitur uel in cinerem comprimitur uel in nidorem\'. tenuatur, subducitur nobis, sed Deo elementorum custodi reseruatur. nec, ut creditis, ullum damnum sepulturae timemus, sed ueterem et meliorem consuetudinem humandi frequentamus.

uide adeo, quam in solacium nostri resurrectionem futuram omnis natura meditetur. sol demergit et nascitur, astra labuntur et redeunt, flores occidunt et reuiuescunt, post senium arbusta frondescunt, semina nonnisi corrupta reuirescunt: ita corpus in sepulcro, ut arbores in hiberno: occultant uirorem ariditate mentita.

\' quid festinas, ut cruda adhuc hieme reuiuescat et redeat? expectandum nobis etiam corporis uer est. nec ignoro plerosque conscientia meritorum nihil se esse post mortem magis optare quam credere: malunt enim extingui penitus quam ad supplicia reparari. quorum error augetur et in saeculo libertate remissa et Dei patientia maxima, cuius quanto iudicium tardum, tanto magis iustum est. [*]( 1 detorquendam Baiduinus 2 abes ueluas Ppr. m. 3 mimi conuicio Vrsintcs: mimico uitio P, inimico uitio r, mimi officio Gelenius 7 nihil esse — nihil fuisse gUmema esse putabat Heumann; at sententia haec est: hominem (carnalem), ut nihil sit post obitum, ita et ante ortum nihil fuisse? quodsi de nihilo nasci licuit, eundem de nihilo licere reparari? cf. TertuU. Apol. c. 48 9 difficilius esse Dombart 11 corpus omnino Wopkens lectt. Tull. 1, 9 p. 65 12 humorem P corr. etr II nidore P, em. in r 13 custodi WOfDenuJ: custodia Pr 17 sol semergit Heutnann II malim renaseitur 18 redunt P, sed corr. m. 2 19 in sepulcro Heumann: in saeculo Pr 20 in hiberno occultant edd.; nos in- terpunctionem addidimus I occultat Wopiens 24 Buplicia P 25 augetur in saeculo Wowerus ) [*]( 4 )