De Incarnatione Domini Contra Nestorum

Sed uideamus cetera quae sequuntur. dicens ergo symbolus dominum Iesum Christum deum uerum ex deo uero, homousion patri, per quem saecula compaginata sunt et omnia facta hoc inseparabili statim co-! nexione subiunxit: qui propter nos, inquit, uenit et natus est ei Maria uirgine. ille ergo, qui deus uerus, qui homousios patri, qui creator saeculorum, qui factor omnium, ille, inquam, uenit in mundum et natus est ex Maria uirgine secundum illud scilicet Pauli apostoli: at ubi uenit plenitudo temporum, misit deus filium suum factum ex muliere, factum sub lege.

uides quomodo scnptuns sacris symboli sacramenta conueniant: apostolus filium dei missum a patre praedicat, symbolus uenisse confirmat. hoc enim erat consequens, ut, quem missum apostolus edocuerat, fides confiteretur nostra uenisse. deinde apostolus ait ex muliere factum, symbolus autem \'ex Maria procreatum\'. aduertis itaque quod ipsa in symbolo scriptura loquitur, a qua symbolus ipse se descendisse testatur.

bene autem apostolns factum inquiens ex muliere factum pro nato posuit diuini eloquii consuetudine, quo factus pro nato ponitur secundum illud: pro patribus tuis facti sunt tibi filii, uel illud: priusquam Abraham fieret, ego sum: in quo scilicet euidenter dixisse noscitur \'priusquam Abraham nasceretur, ego [*]( 14] GaL 4,4. 26] Ps. 44,17. 27] loh. 8, 58.| ) [*]( 1 inanem M 3 senes M condam M nunc neteranus Np: nunc paruulua nunc ueteranus M nunc peior neteranus e 4 esses N 5 neo] nunc p 6 secuntur NMp 7 dominum] deum N 8 omouaion Np 8 conneiione Mp 10 subiunczit M 11 qui dens] inquit deus N omousios NMp 13 est om. Mv 15 temporis M 17 simboli M conueniunt Mv 21 adertis M 23 se om. Np autem om. M inquiens apostolus factum M 25 qua v 27 habraham N ahraam p 28 habraham N naaceretur abraam p_ )

qui autem nondum id ipsum acceperat ut esset, quomodo id habere poterat ut ueniret? uides ergo quod ipso aduentus nomine fuisse antea designatur adueniens, quia ueniendi facultatem non habuerat, nisi cui ex hoc ipso quod erat suppetere poterat ut ueniret. homo autem ante conceptum omnino non fuit: ergo in se non habuit ut uenire posset. deum ergo uenisse certum est, cui in utroque praepotenti et esse suppetit et uenire, qui utique et quia erat uenit, et quia uenire semper potuit semper fuit.