De Incarnatione Domini Contra Nestorum

Illud sane unum praetereundum non arbitramur, quod peculiare ac proprium supra dictae illius haereseos quae ex Pelagiano errore descenderat fuit, quod dicentes quidam solitarium hominem legum Christum sine ulla peccati contagione uixisse eo progressi sunt, ut adsererent homines, si uelint, sine peccato esse posse (consequens enim existimabant, ut, si homo solitarius Iesus Christus sine peccato fuisset, omnes quoque homines sine dei adiutorio esse possent, quidquid ille homo solitarius sine consortio dei esse potuisset), ac sic nullam [*]( 1 e M belgarum p: aelgarum NMa 2 ebionitarum Mv 8 ammodum N 4 asertoribus N1 5 solitariom quippe] addit N1 ita mar- riusrène: INCÂVT EXPRESSISTI HERESES 9 unitate N 10 itaque p 12 heresi NMp 18 ac consangoinea Mv 14 ebionitis Mv 15 utrisque ex utriusque N 16 sunt pt eias om. Npa: de interpunctione cf. IIII, 13, 2 17 commemorare M 19 sumsimus N 20 sane] se N 21 here- NMp 22 pelegiano M quod dicentes] incauT ezpressisti margo N quidam ex quidem N 28 peccati om. p 24 nellent M 26 solatarins M 27 possint r quicquid Mp 28 ao si Np ) [*]( 23* )

quo factum est nt in maiorem quoque ac monstruosiorem iusaniam prorumpentes dicerent dominum nostrum Iesum Christum in hunc mundum non ad praestandam humano generi redemptionem, sed ad praebenda bonorum actuum exempla uenisse, uidelicet ut disciplinam eius sequentes homines, dum per eandem uiam uirtutis incederent, ad eadem uirtutum praemia peruenirent: euacuantes, quantum in ipsis fuit, omne sacri aduentus donum, omnem diuinae redemptionis; gratiam, cum idem dicerent homines consequi posse uiuendo, quod praestitisset deus pro humana salute moriendo.

addiderunt quoque dominum saluatoremque nostrum post baptisma factum esse Christum, post resurrectionem deum, alterum adsignantes unctionis mysterio, alterum merito passionis. unde aduertit nouus nunc iam non nonae haereseos auctor, qui dominum saluatoremque nostrum solitarium hominem natum esse contendit, idem se omnino dicere quod Pelagianistae ante dixerunt, et consequens errori suo esse, ut, qui utique sine peccato solitarium hominem Iesum Christum uixisse asserit, omnes quoque per se homines sine peccato posse esse blasphemet nec necessariam quoque exemplo illius dicat redemptionem domini fuisse, cum ad caeleste regnum suo tantum homines nisu, ut aiunt, ualeant peruenire.

nec dubium id est re ipsa penitus declarante. hinc enim illud est quod intercessionibus suis Pelagianistarum querellas fouet et scriptis suis causas illorum asserit, quod subtiliter his uel ut uerius dixerim subdole patrocinatur et consanguineae sibi improbitati improbo suffragatur affectu, sciens scilicet eiusdem se esse sensus, eiusdem spiritus, et ideo [*]( 4 maiore N1 9 eadem uiam M 10 omne ... 11 donum om. M omnet sacri N 11 donum et omnem av 12 pose JV 13 addiderunt] nota quod (quid m. 2) heretici sentiant margo N 14 factum fnisse M 16 misterio p 17 hereaeos NMp 20 ut] et N 23 illius] intellege haereseos dicant Npv fuisset M fuisse domini p 24 homine N nisi N* 25 ualeat N\' id est] idem M poenitus N reclamaute M i 27 quaereUaa N querelas Mpv28 uelud M1 patrocinator N I )