Institutiones

Hic itaque beatus Iohannes ab adulescentia sua usque ad perfectam ac uirilem aetatem seniori deseruiens, donec ille in huius uitae conuersatione durauit, tanta humilitate inhaesit eius obsequiis, ut ipsi quoque seni stuporem summum oboedientia eius incuteret. cuius hanc uirtutem, utrum de uera fide ac profunda cordis simplicitate descenderet an adfectaticia esset et quodammodo coacticia atque ad imperantis faciem praeberetur, uolens manifestius explorare conplura ei etiam superflua minusque necessaria uel inpossibilia frequentius iniungebat.

ex quibus tria ponam, per quae manifestari possit uolentibus scire uel mentis eius uel subiectionis integritas. sumpsit namque de lignario suo uirgultum senex, quod olim excisum usibus foci fuerat praeparatum, dumque coctionis [*]( 1 promissimus eiplicari H1 2 carpantis L1 3 hiis L1 5 m- unera H1 ponemus v 6 lico Hc 7 opidum HIL thebaide GH2L2: hebaidem H1 thebaidoa L1 8 claruit orbi Lc 9 tuo G1 10 cumneret H1 commoraret Gl commoraretur G7 11 ad GH; aduersum L otentium L1 12 tirannorum H 14 tropea LI: tropia H1 trophfa H2L2 disperatis H1L 15 XXVIII H iohanoia H1 adulisoentia G2H2adolescentia G1 adoliscentia L1 16 ad om. H 18 inhesait W 19 oboedientiae H1 incuterit Hl huius H haec uirtus LI 20 ac] « et L discenderet H* 21 effectatitia H et in H* quodammodum LS eautaticia HIL impotrantis Gl 22 diligeutina L cumplura H1 .24 trea H1L1 25 integretas L\' 27 eicisaum H2) [*](12*)

quod praeceptum uene- ratione solita sine ulla inpossibilitatis consideratione suscipiens adulescens ita cotidianis diebus expleuit, ut aquam per duo ferme milia indesinenter adportans nullatenus lignum rigare cessaret, ut quem per totum anni spatium non infirmitas corporis,\t non festiuitatis sollemnitas, non occupatio necessitatis ullius, quae illum etiam honeste excusaret ab exsecutione mandati, non denique hiemis asperitas intercedens ab obseruantia praecepti huius potuerit inpedire.

cumque eius hanc seduli- tatem tacitus senex latenter diebus singulis exploraret uideretque eum simplici cordis affectu mandatum suum uelut diuinitus emissum sine ulla permutatione uultus uel rationis discussione seruare, sinceram\thumilitatis\teius oboedientiam conprobans, pariter etiam miserans tam longum laborem, quem per totum anni spatium studio deuotionis inpenderat, ad aridum uirgultum accedens, o, inquit, Iohannes, misitne radices haec arbor an non? cumque ille se nescire dixisset, senex, uelut inquirens rei ueritatem et tamquam temptans utrum iam suis radicibus niteretur, euulsit coram ipso leui commotione uirgultum, sic-que proiciens illud praecepit ut deinceps rigare desineret.