Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

Ad haec abba Theonas tali usus est sermonis exordio. oportet quidem nos auctoritati patrum consuetudinique maiorum usque ad nostrum tempus per tantam annorum seriem protelatae etiam non percepta ratione concedere eamque, ut antiquitus [*](1 facto Kc deprehendat B deprehendet F1 auctorem 0 Kc 2 prumpsi BI 4 nil Kr 5 id om. 0 7 ita ut BlF 8 aut] et 0 10 sententiam F\' 11 conlatum OK1 14 probatam BF 16 adfirmatio K1 17 iam] etiam BF 18 prosequamar Ov abba] beatuB 0 quum 0 quiquageeimae BFO ut soleitt 20 Bollempnitate B solemnitate Kx 21 percnnctari K quur BFO aput FO 22 quinquaginta 0 26 abbas K1υ beatus 0 29 cedere K2c )

586
tradita est, iugi obseruantia ac reuerentia custodire.

uerumtamen quoniam causas huius rei et rationem uultis agnoscere, accipite breuiter ea quae a senioribus nostris tradita super hac institutione conperimus. uerumtamen antequam scripturae diuinae auctoritas proferatur, si placet, de natura ipsius ieiunii et qualitate pauca dicamus, ut disputationem nostram subsequens scripturarum confirmet auctoritas.

diuina sapientia per Ecclesiasten omni rei, id est uniuersis seu prosperis seu quae aduersa putantur et tristia tempus esse proprium designauit dicens: omnibus tempus est, et tempus omni rei sub caelo. tempus pariendi et tempus moriendi, tempus-plantandi et tempus euellendi quod plantatum est, tempus occidendi et tempus sanandi, tempus destruendi et tempus aedificandi, tempus piorandi et tempus ridendi, tempus plangendi et tempus saltandi, tempus mittendi lapides et tempus colligendi lapides, tempus amplectendi et tempus longe fieri ab amplexu, tempus adquirendi et tempus perdendi, tempus custodiendi et tempus expellendi, tempus disrumpendi et tempus sarciendi, tempus tacendi et tempus loquendi, tempus amandi et tempus odiendi, tempus belli et tempus pacis, et infra quia tempus est, inquit, omni rei et omni facto.

nihil igitur ex his bonum esse perpetnimi definiuit, nisi cum fuerit horum quid oportune et conpetenter expletum, ita ut haec eadem, quae nunc oportune gesta bene cedunt, si inportuno uel incongruo tempore praesumantur, inutilia inueniantur et noxia, absque his dumtaxat quae per se principaliter uel bona uel mala sunt nec aliquando possunt in contrarium deriuari,\' ut est iustitia, prudentia, fortitudo, temperantia ceteraeque uirtutes siue e diuerso uitia, quorum [*]( 10 Eccles. 3, 1-8 (LXX) 23 1. c. 17 (LXX) ) [*]( 2 caaiam 0 6 et de qualitate 0 9 tristitia B1FOK1 11 et post pariendi om. BF 14 distraendi K1 17 amplexandi 0 amplectandi Kx 18 amplexibus Oυ 28 inquid FK1 ot omni om. K 24 nil K 25 eorum 0 80 diriuari B2OK1 )

587
definitiones in aliam partem cadere omnino mutariue non possunt. si qua uero in utrumque effectum possunt aliquando transire, ut pro qualitate utentium uel bona inueniantur uel mala, haec non absolute pro sua natura, sed pro perpetrantis adfectu et oportunitate temporis uel utilia interdum uel noxia sentiuntur.