Conlationes Patrum (Collationibus)

NESTEROS: De hac ipsa re, unde tibi purgationis maxima nascitur desperatio, eitam satis atque efficax remedium poterit oboriri, si eandem diligentiam atque instantiam, quam te in illis saecularibus studiis habuisse dixisti, ad spiritalium scripturarum uolueris lectionem meditationemque transferre. necesse est enim mentem tuam tamdiu illis carminibus occupari, quamdiu sibi alia quae intra semet ipsam recolat simili studio et adsiduitate conquirat ac pro illis infructuosis atque terrenis spiritalia ae diuina parturiat.

quae eam profunde alteque conceperit atque in illis fuerit enutrita, uel expelli priores sensim poterunt uel penitus aboleri. uacare enim cunctis cogitationibus humana mens non potest, et ideo quamdiu spiritalibus studiis non fuerit occupata, neoeese est eam illis quae pridem didicit inplicari. quamdiu enim non habuerit quo recurrat et indefessos exerceat motus, necesse est ut ad [*]( 1 actenus ∑ Π̣2Υ sustinui n, sed tinui in ras. m. 2 practer illu] prae Π, spatio uacuo relicto: praecipue coniecit Π2 2 animi O 4 accidit ∑ΥΟ adtegiase ∑ 5 pedagogi ∑ΥΟ 8 parnolo JJ1 12 fantasm. JIO 13 supernus Π1 15 nestoroe O 19 scribt. T lectione meditationem Π (sed fuisse videtur lectionẽ) 21 aliqua Πv ipsa Π1 22 hae ∑(0) 25 priora (a inras. 2 litt.) T (ad priores supple scripturae seu cogitationes) 29 defessoe Υ )

nt ergo haec in te scientia spiritalis perpetua soliditate roboretur nec ea iam temporarie perfruaris sicut illi qui eam non suo studio,. sed aliena relatione contingunt et uelut aSrie ut ita dixerim odore percipiunt, sed ut sensibus tuis inuiscerata quodammodo et perspecta atque palpata condatur, illud omni obseruantia custodire te conuenit, ut etiamsi ea quae optime nosti forte audieris in conlatione proferri, non ex hoc quod tibi iam nota sint aspernanter fastidioseque suscipias, sed ea cordi tuo illa auiditate conmendes, qua debent desiderabilia salutis uerba uel auribus nostris indesinenter infundi uel de nostro iugiter ore proferri.

quamuis enim adhibeatur sanctarum rerum crebra narratio, numquam tamen animae sitim uerae scientiae sustinenti satietas generabit horrorem, sed ea cotidie uelut noua ac desiderata suscipiens quanto frequentius hauserit, tanto auidius uel audiet uel loquetur et confirmationem potius perceptae scientiae ex eorum repetitione quam ullum ex frequenti capiet conlatione fastidium. euidens namque est tepidae ac superbae mentis indicium, si uerborum salutarium medicinam quamuis studio nimiae adsiduitatis ingestam fastidiose neglegenterque suscipiat: anima enim quae in satietate est fanis inludit, animae autem egenti etiam amara dulcia uidentur.

si itaque haec diligenter excepta et in recessu mentis condita atque indicta fuerint taciturnitate signata, postea ut uina quaedam suaue olentia et laetificantia cor hominis, cum sensuum canitie et patientiae fuerint uetustate decocta, cum magna sui fragrantia de uase [*]( 22 Proy. 27, 7 (LXX) ) [*]( 1 imbuta ∑Π . 2 haec ergo T 8 solidatate II 4 tempore T 5 relatio Π1 6 quoddammodo Π1 7 palliata T* observatione T 8 obtime 0 9 proferre II 10 sunt T 14 ereba II 15 sustenenti 7P quotidie 0 21 nimiae] animae Π 22 neclegenterque Z 23 fanis] fami T 24 nidenter H1 25 et om. T indicta IPr: indita rell. 27 quum O canitiae 2 28 flagrantia ∑ΠΥ franglantia 0 )

eueniet namque in te illud, quod in Prouerbiis ad illum didtar qui haec opere consummauit: bibe aquas de tais uasis et de puteorum taoram fonte. superefflaant tibi aquae de tio fonte, in tuas autem plateas pertranseant aquae tuae, ac secundum Esaiam prophetam eris quasi hortus inriguus, et sieat fons aquarum, caias non deficient aquae. et aedificabuntur in te deserta a saeculis: fundamenta generationis et generationis suscitabis: et uocaberis aedificator saepium, auertens semitas in quietem.

illa enim tibi beatitudo proueniet quam idem propheta promittit: et non faciet dominus auolare a te ultra doctorem tuum: et erunt oculi tui uidentes praeceptorem tuum. et aures tuae audient uerbum post tergum monentis: haec uia, ambulate in ea neque ad dexteram neque ad sinistram. atque ita fiet ut non solum omnis directio ac meditatio cordis tui, uerum etiam cunctae euagationes atque discursus cogitationum tuarum sint tibi diuinae legis sancta et incessabilis ruminatio.