Conlationes Patrum (Collationibus)

Itaque beatus Arehebius primum nos perducere ad Chaeremonem maluit, quia et monasterio eius propior et duobus aliis prouectior esset aetate. nam cum centenarium uitae annum spiritu tantum alacer excessisset, ita dorsum eius temporis fuerat uetustate atque orationum iagitate curuatum, ut quasi in primaeuam redactus infantiam submissis ac protentis terra tenus manibus progrederetur.

huius igitur et uultum mirabilem et incessum pariter intuentes (siquidem defectis mortificatisque iam omnibus membris nequaquam censuram praeteritae districtionis amiserat) cum sermonem atque doctrinam suppliciter posceremus ac desiderium tantum. spiritalium institutionum causam fuisse aduentus nostri protestaremur, grauiter ille suspirans: quid uobis, ait, possum conferre doctrinae, cui inbecillitas senectutis ut rigorem pristinum relaxauit, ita loquendi quoque ademit fiduciam?

quemadmodum enim docere praesumam quod ipse non facio, aut alium in eo instruam quod me iam uel minus uel tepidius exercere cognosco? ob quam rem nullum iuniorum mihi in hanc usque aetatem cohabitare permisi, ne exemplo meo [*](2 inhabitantium ΥΟv 3 eam 0 putent] pate∗ter II 5 suis om. ΠΥΟv 6 desiderata I sedentibus 0 8 ceremon 0 ioaep T nachoritae 0 10 III T archaebius I 11 mallait II1 monasth. I proprior HO 12 essetj es Z 14 adque O 15 summissis IIO 19 destrictionis ΣΠΟ 20 adque 0 suppliciar (?) X in fin. uers. 21 causa I 22 agit 0 23 inbeccillitaa I 25 quemammodum I 28 hancj ac Π\' hac Π2 O aetate ΠΟ quohabitare 0 )