De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. Felix, qui potuit boni
  2. fontem visere lucidum,
  3. felix, qui potuit gravis
  4. terrae solvere vincula.
  5. Quondam funera coniugis
  6. vates Threicius gemens,
  7. postquam flebilibus modis
  8. silvas currere mobiles,
  9. amnes stare coegerat
    10. [*]( 12 VIII 43 Diels (Plat. Sopb. 244 e) 16 Tim. 29 b 26sqq. Mart. Cap. 481, 3 (339, 9): gilvas currere monte suas carmine quo Strymon continuit latiees .. et lepus immiti contulit ora cani; cf. Ov. Fast. II 83; Mari. N. Jahrb. 1,1898, 105; Hattinger 1902, 16 )[*](PTLTDKE)[*](5 altero) Par. 15090 faltero ex altero WI.2), f. Philo!. 1892. 483; 1893, 381; Eng. 12 ETKTKAOTC (ErKAOiC p) «I»EPHC PT1LVDKE ΕΥΚΥΚΑΟΥ CΦΕΡΗC T1 ΕΝΑΛΙΓΚΥΟΝ L ΕΝΑΛΙΓΚΙΝ V OSKON Ll ΟΓΚΩΝ T2L2 14 si 0& P )
    77
  10. iunxitque intrepidum latus
  11. saevis cerva leonibus
  12. nec visum timuit lepus
  13. iam cantu placidum canem,
  14. cum flagrantior intima
  15. fervor pectoris ureret
  16. nec, qui cuncta subegerant,
  17. mulcerent dominum modi,
  18. immites superos querens
  19. infernas adiit domos.
  20. Illic blanda sonantibus