De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. Quisquis profunda mente vestigat verum
  2. cupitque nullis ille deviis falli,
  3. in se revolvat intimi lucem visus
  4. longosque in orbem cogat inflectens motus
  5. animumque doceat, quicquid extra molitur,
  6. suis retrusum possidere thesauris;
  7. [*](8 v. supra 69,18 12 Quint. VII Prooem. 3: sine rectore flnitet 16 i?. 18,13.16.29 23 ProcL in Tim. II 244,14 (Diehl): ώς έπέστϱαπτας πϱός έαυτό. Augustin. Conf. VII 10: admonitus redire in memet ipsum intravi in intima mea .. et vidi .. lucem incommutabilem )[*](PTLVDKE)[*](4 appetit T2L2E 6 est om. Tl 8 bonum (est) P1 11 ad nihilum cuncta T2V2KE, cf. Bednarz 21 (Liv. XLI 20, 7: nihil unum) 13 festinent LVDLaud 17 dicebus bis ut cici. T1 18 est oin. T1 19 colligimus VXKE )
    73
  8. dudum quod atra texit erroris nubes,
  9. lucebit ipso perspicacius Phoebo.
  10. Non omne namque mente depulit lumen
  11. obliviosam corpus invehens molem;
  12. haeret profecto semen introrsum veri,
  13. quod excitatur ventilante doctrina;
  14. nam cur rogati sponte recta censetis,
  15. ni mersus alto viveret fomes corde?
  16. Quodsi Platonis Musa personat verum,
  17. quod quisque discit, immemor recordatur.