De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. quaeque Arcturus semina vidit,
  2. Sirius altas urat segetes;
  3. nihil antiqua lege solutum
  4. linquit propriae stationis opus.
  5. Omnia certo fine gubernans
  6. hominum solos respuis actus
  7. merito rector cohibere modo.
  8. Nam cur tantas lubrica versat
  9. Fortuna vices? Premit insontes
  10. debita sceleri noxia poena,
  11. at perversi resident celso
  12. mores solio sanctaque calcant
  13. iniusta vice colla nocentes.
  14. Latet obscuris condita virtus
  15. clara tenebris iustusque tulit [*]((35))
    16. [*](30 q. 1 Petr. 3,18: Christus semel pro peccatis nostris mortu est, iustus pro iniustis )[*](PTLVKE)[*](1 fratris totis Ptip. totis fratris et Pulman 6 hespertlS PT* LV1K1E; cf. infra p. 44,22 10 stingis Tl 12 noctis V2 Aur. 15 reveat PVlE 17 uret T1 25 demta Peip. sceleri debita L. Mutter. De re m. 147, 2 158 )
    15
  16. crimen iniqui.
  17. Nil periuria, nil nocet ipsis
  18. fraus mendaci compta colore.
  19. Sed cum libuit viribus uti,
  20. quos innumeri metuunt populi,