De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. Heu quam praecipiti mersa profundo
  2. mens hebet et propria luce relicta
  3. tendit in externas ire tenebras,
  4. [*]( 1 Plat. Rep. 607 b: παλαιά τις διαϕοοϱὰ ϕιλοσοϕίᾳ rs xal ποιητι- ϰη̄ 14 Plat. Rep. 548 b: τη̄ς ἀληϑινη̄ςΜούσηςτη̄ς μετὰ λόγων xal ϕιλοσοϕίας; de Cic. Hort. fro 84 : ponendae sunt fides et tibiae cf. Plasberg 6ssq. Usener, Gott. Anz. 1892, 387. Miiller 21. Dienel 1913, 16. Klingner 115, 2 )[*]( 1 ibi T1 thoro PJ* 7 affectu T1 affectum Peip. 10 feren- )[*](PTL VKh)[*](dem T1 32 achad. PPK 13 syr. P sirene It exitum TIL Peip. 10 confossusque P 17 nossim PT1 19 obstip. TIL Peip. )[*]( ....1* )
    4
  5. terrenis quotiens flatibus aucta
  6. crescit in immensum noxia cura!
  7. Hic quondam caelo liber aperto
  8. suetus in aetherios ire meatus
  9. cernebat rosei lumina solis,
  10. visebat gelidae sidera lunae
  11. et quaecumque vagos stella recursus
  12. exercet varios flexa per orbes,
  13. comprensam numeris victor habebat.
  14. Quin etiam causas, unde sonora
  15. flamina sollicitent aequora ponti,
  16. quis volvat stabilem spiritus orbem;
  17. vel cur Hesperias sidus in undas
  18. casurum rutilo surgat ab ortu,
  19. quid veris placidas temperet horas,
  20. ut terram roseis floribus ornet,
  21. quis dedit, ut pleno fertilis anno