Noctes Atticae

Quali talione Diogenes philosophus usus sit, pertemptatus a dialectico .

SATURNALIBUS Athenis alea quadam festiva et honesta lusitabamus huiuscemodi:

ubi conveneramus conplusculi eiusdem studii homines ad lavandi tempus, captiones quae sophismata appellantur mente agitabamus easque, quasi talos aut tesserulas, in medium vice sua quisque iaciebamus.

Captionis solutae aut parum intellectae praemium poenave erat nummus unus sestertius.

Hoc aere conlecto, quasi manuario, cenula curabatur omnibus qui eum lusum luseramus.

Erant autem captiones ad hoc fere exemplum, tametsi Latina oratione non satis scite ac paene etiam inlepide exponuntur: Quod nix est, hoc grando non est; nix autem alba est: grando igitur alba non est. Item aliud non dissimile: Quod homo est, non est hoc equus; homo autem animal est: equus igitur animal non est.

Dicere ergo debebat qui ad sophisma diluendum ac refellendum ritu aleatorio vocatus erat, in qua parte quoque in verbo captio foret, quid dari concedique non oporteret; nisi dixerat, nummo singulo multabatur. Ea multa cenam iuvabat.

Libet autem dicere quam facete Diogenes sophisma id genus, quod supra dixi, a quodam dialectico ex Platonis diatriba per contumeliam propositum, remuneratus sit.

Nam cum ita rogasset