Epitome Rerum Romanorum

post quattuordecim annos probata veteranorum manus gradum retro dedit, quos, etsi nondum fugerant [*]()apparuit tamen pudore magis quam virtute resistere.

Itaque ille ablegato equo similis furenti primam in aciem procurrit. Ibi prensare fugientis, confirmare [*](Romanae: romae B. ) [*](deliberare: liberare B. ) [*](Caesar sive: caesaris sue B: cesar sui L. ) [*](respectu: respectum B: respectus NL. ) [*](et Iahnius: sed codd.) [*](hic NL: in hic B. ) [*](illud? novissime: illum novissime B: novissime illud NL. ) [*](fugerant Heinsius: fugerat codd. )

Dicitur in illa perturbatione et de extremis agitasse secum manifestoque voltu fuisse, quasi occupare mortem manu vellet; nisi [*]()cohortes hostium quinque per trans-versam aciem actae, quas Labienus periclitantibus castris praesidio miserat, speciem fugae praebuissent.

Hoc aut et [*]()ipse credidit aut dux callidus arripuit in occasionem, et quasi in fugientes et iam victos [*]()simul et suorum erexit animos et hostis perculit. Nam et hi, dum se putant vincere, fortius sequi, et Pompeiani, dum fugere credunt suos, fugere coeperunt.

Quanta fuerit hostibus caedendis [*]()ira rabies-que victoribus, sic aestimare posses, [*]()quod a proelio profugi cum se Mundam recepissent, et Caesar obsideri statim victos [*]()imperasset, congestis cadaveribus agger effectus est, quae pilis tragulisque [*]()confixa inter se tenebantur,—foedum etiam in barbaros.

Sed videlicet victoriam desperantibus Pompei liberis, Gnaeum proelio profugum, crure saucium, [*]()deserta et avia petentem Caesonius apud Lauronem oppidum consecutus, pugnantem—adeo nondum desperabat—interfecit;

Sextum fortuna in [*](quod post nisi add. codd. praeter Rehd. ) [*](aut et: autem et B. ) [*](iam victos Iahnius: invictos B. ) [*](caedendis B 1: caedentis B. ) [*](posses scripsi: posset B. ) [*](victos: victor B. ) [*](pilis tragulisque Rossbachius: plaustri stragulisque B. pilis iaculisque N L. ) [*]( crure saucium: cruore avium B: crure saucio N L. )

Caesar in patriam victor invenitur, primum de Gallia triumphum trahens: hic erat Rhenus et Rhodanus et ex auro captivus Oceanus. Altera laurus Aegyptia: tunc in ferculis Nilus, Arsinoe et ad simulacrum ignium ardens Pharos.

Tertius de Pharnace currus et Ponto. Quartus Iubam et Mauretaniam et bis subactam ostendebat Hispaniam. Pharsalia [*]()et Thapsos et Munda nusquam. Et quanto maiora erant, de quibus non triumphabat!

Hic aliquando finis armis fuit; reliqua pax incruenta pensatumque clementia bellum. Nemo caesus imperio praeter Afranium (satis ignoverat semel) et Faustum Sullam (docuerat generos timere Pompeius) filiamque Pompei cum parvulis [*]()ex Sulla [*]()(hic posteris cavebatur).

Itaque non ingratis civibus omnes in principem congesti honores: circa templa imagines, in theatro distincta radiis corona, suggestus in curia, fastigium in domo, mensis in caelo, ad hoc pater ipse patriae perpetuusque dictator, novissime, dubium an ipso volente, [*]()oblata [*](Pharsalia: pharsaliam B. ) [*](cum parvulis Perizonius: et parvulus B: cum patruolis N: cum patruelis L. ) [*](ex Sulla N: exylla B L.) [*](volente om. B. )

pro rostris ab Antonio consule regni insignia. Quae omnia velut infulae in destinatam morti victimam congerebantur. Quippe clementiam principis vicit invidia, gravisque erat liberis ipsa beneficiorum potentia.

Nec diutius lata [*]()dominatio est, sed Brutus et Cassius aliique patres consensere in caedem principis.

Quanta vis fati! Manaverat late coniuratio, libellus etiam Caesari datus eodem die, nec perlitare centum victimis potuerat. Venit in curiam tamen expeditionem Parthicam meditans.

Ibi in curuli sedentem eum senatus invasit, tribusque et viginti volneribus ad terram datus est. Sic ille, qui terrarum orbem civili sanguine impleverat, tandem ipse sanguine suo curiam implevit.