Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- tecta rigent fixis veluti velata [*](vallata) sagittis,
- portaque vix firma summovet arma sera.
- adde loci faciem nec fronde nec arbore tecti, [*](laeti)
- et quod iners hiemi continuatur hiems.
- hic me pugnantem cum frigore cumque sagittis
- eumque meo fato quarta fatigat hiems,
- fine carent lacrimae, nisi cum stupor obstitit illis:
- et similis morti pectora torpor habet,
- felicem Nioben, quamvis tot funera vidit,
- quae posuit sensum saxea facta malis!
- vos quoque felices, quarum clamantia fratrem
- cortice velavit populus ora novo!
- ille ego sum, lignum qui non admittar in ullum:
- ille ego sum, frustra qui lapis esse velim.
- ipsa Medusa oculis veniat licet obvia nostris,
- amittet vires ipsa Medusa suas.
- vivimus ut numquam sensu careamus amaro,
- et gravior longa fit mea poena mora.
- sic inconsumptum Tityi semperque renascens
- non perit, ut possit saepe perire, iecur.