Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- is quoque, qui gracili cibus est in corpore, somnus,
- non alit officio corpus inane suo.
- sed vigilo vigilantque mei sine fine dolores,
- quorum materiam dat locus ipse mihi.
- vix igitur possis visos agnoscere vultus,
- quoque ierit quaeras qui fuit ante color,
- parvus in exiles sucus mihi pervenit artus,
- membraque sunt cera pallidiora nova.
- non haec inmodico contraxi damna Lyaeo:
- scis mihi quam solae paene bibantur aquae,
- non epulis oneror: quarum si tangar amore,
- est tamen in Geticis copia nulla locis,
- nec vires adimit Veneris damnosa voluptas:
- non solet in maestos illa venire toros.
- unda locusque nocent et causa valentior istis,
- anxietas animi, quae mihi semper adest.
- haec nisi tu pariter simili cum fratre levares,
- vix mens tristitiae nostra tulisset onus.
- vos estis fracto tellus non dura phaselo,
- quamque negant multi, vos mihi fertis opem.