Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- hoc erat, in gelido quare Poeantius antro
- voce fatigaret Lemnia saxa sua.
- strangulat inclusus dolor atque exaestuat [*](cor aestuat) intus,
- cogitur et vires multiplicare suas.
- da veniam potius, vel totos tolle libellos,
- si mihi quod prodest hoc [*](sit (sic) ... si) tibi, lector, obest,
- sed neque obesse potest, ulli nec scripta fuerunt
- nostra nisi auctori perniciosa suo.
- at mala sunt. lateor. quis te mala sumere cogit?
- aut quis deceptum ponere sumpta vetat?
- ipse nec emendo, [*](hoc mando) sed ut hic deducta legantur;
- non sunt illa suo barbariora loco.
- nec me Roma suis debet conferre poetis :
- inter Sauromatas ingeniosus eram.
- denique nulla mihi captatur gloria, quaeque
- ingeniis stimulos subdere fama solet.
- nolumus assiduis animum tabescere curis,
- quae tamen inrumpunt quoque vetantur eunt.
- cur scribam, docui, cur mittam, quaeritis, isto [*](istos: isto Heinsius)?
- vobiscum cupio quolibet esse modo.