Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. lenior invicti si sit mihi Caesaris ira,
  2. carmina laetitiae iam tibi plena dabo.
  3. nec tamen ut lusit, rursus mea littera ludet;
  4. sit semel illa ioco luxuriata meo.
  5. quod probet ipse, canam, poenae modo parte levata
  6. barbariam rigidos effugiamque Getas.
  7. interea nostri quid agant, nisi triste, libelli?
  8. tibia funeribus convenit ista meis.
  9. at poteras inquis ‘melius mala ferre silendo,
  10. et tacitus casus dissimulare tuos.’
  11. exigis ut nulli gemitus tormenta sequantur,
  12. acceptaque gravi vulnere flere vetas?
  13. ipse Perilleo Phalaris permisit in aere
  14. edere mugitus et bovis ore queri.
  15. cum Priami lacrimis offensus non sit Achilles»,
  16. tu fletus inhibes, durior hoste, meos?
  17. cum faceret Nioben orbam Latonia proles,
  18. non tamen et [*](et hanc) siccas iussit habere genas.
  19. est aliquid, fatale malum per verba levare .
  20. hoc quendam Procnen Halcyonenque facit.