Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- lenior invicti si sit mihi Caesaris ira,
- carmina laetitiae iam tibi plena dabo.
- nec tamen ut lusit, rursus mea littera ludet;
- sit semel illa ioco luxuriata meo.
- quod probet ipse, canam, poenae modo parte levata
- barbariam rigidos effugiamque Getas.
- interea nostri quid agant, nisi triste, libelli?
- tibia funeribus convenit ista meis.
- at poteras inquis ‘melius mala ferre silendo,
- et tacitus casus dissimulare tuos.’
- exigis ut nulli gemitus tormenta sequantur,
- acceptaque gravi vulnere flere vetas?
- ipse Perilleo Phalaris permisit in aere
- edere mugitus et bovis ore queri.
- cum Priami lacrimis offensus non sit Achilles»,
- tu fletus inhibes, durior hoste, meos?
- cum faceret Nioben orbam Latonia proles,
- non tamen et [*](et hanc) siccas iussit habere genas.
- est aliquid, fatale malum per verba levare .
- hoc quendam Procnen Halcyonenque facit.