Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- ut non debuerim, tamen hoc ego crimen habebo :
- non fuit arbitri! littera nostra tui.
- nec nova, quod tecum loquor, est iniuria nostra,
- incolumis cum quo saepe locutus era.
- quo vereare minus ne sim tibi crimen amicus,
- invidiam, siqua est, auctor habere potest,
- nam tuus est primis cultus mihi semper ab annis—
- hoc certe noli dissimulare—pater,
- ingeniumque meum (potes hoc meminisse) probabat
- plus etiam quam me iudice dignus eram;
- deque meis illo referebat versibus ore,
- in quo pars magnae nobilitatis erat.
- non igitur tibi nunc, quod me domus ista recepit,
- sed prius auctori sunt data verba tuo. [*](sed sunt auctori non tua verba tuo)
- nec [*](non: nec σ ) data sunt, mihi crede, tamen: sed in omnibus actis
- ultima si demas, vita tuenda mea est.
- hanc quoque, qua perii, culpam scelus esse negabis,
- si tanti senes sit tibi nota mali.
- aut timor aut error nobis, prius obfuit error.
- a! [*](at) sine me fati non meminisse mei;