Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quid referam comitumque nefas famulosque nocentes?
- Ipsa [*](ipseque) multa tuli non leviora fuga.
- indignata malis mens est succumbere seque
- praestitit invictam viribus usa suis;
- oblitusque mei ductaeque per otia vitae
- insolita cepi temporis arma manu;
- totque tuli terra casus pelagoque quot inter
- occultum stellae conspicuumque polum.
- tacta mihi tandem longis erroribus acto
- iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis.
- hic ego, finitimis quamvis circumsoner armis,
- tristia, quo possum, carmine fata levo.
- quod quamvis nemo est, cuius referatur ad aures,
- sic tamen absumo decipioque diem.
- ergo quod vivo duosque laboribus obsto,
- nec me sollicitae taedia lucis habent,
- gratia. Musa, tibi: nam tu solacia praebes,
- tu curae requies, tu medicina venis.
- tu dux et comes es, tu nos abducis ab Histro,
- in medioque mihi das Helicone locum;