Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- utque suum Bacche non sentit saucia vulnus,
- dum stupet Idaeis exululata modis,
- sic ubi mota calent viridi mea pectora thyrso,
- altior humano spiritus ille malo est.
- ille nec exilium, Scythici nec litora ponti,
- ille nec iratos sentit habere deos.
- utque soporiferae biberem si pocula Lethes,
- temporis adversi sic mihi sensus abest.
- iure deas igitur veneror mala nostra levantes,
- sollicitae [*](sollicitas corr. Scaliger) comites ex Helicone fugae,
- et partim pelago partim vestigia terra
- vel rate dignatas vel pede nostra sequi,
- sint, precor, haec saltem faciles mihi! namque deorum
- cetera cum magno Caesare turba facit,
- meque tot adversis cumulant,[*](cumulat) quot litus harenas,
- quotque fretum pisces, ovaque piscis habet,
- vere prius flores, aestu numerabis aristas,
- poma per autumnum frigoribusque nives,
- quam mala, quae toto patior iactatus in orbe,
- dum miser Euxini litora laeva [*](saeva: laeva σ ) peto.