Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. utque suum Bacche non sentit saucia vulnus,
  2. dum stupet Idaeis exululata modis,
  3. sic ubi mota calent viridi mea pectora thyrso,
  4. altior humano spiritus ille malo est.
  5. ille nec exilium, Scythici nec litora ponti,
  6. ille nec iratos sentit habere deos.
  7. utque soporiferae biberem si pocula Lethes,
  8. temporis adversi sic mihi sensus abest.
  9. iure deas igitur veneror mala nostra levantes,
  10. sollicitae [*](sollicitas corr. Scaliger) comites ex Helicone fugae,
  11. et partim pelago partim vestigia terra
  12. vel rate dignatas vel pede nostra sequi,
  13. sint, precor, haec saltem faciles mihi! namque deorum
  14. cetera cum magno Caesare turba facit,
  15. meque tot adversis cumulant,[*](cumulat) quot litus harenas,
  16. quotque fretum pisces, ovaque piscis habet,
  17. vere prius flores, aestu numerabis aristas,
  18. poma per autumnum frigoribusque nives,
  19. quam mala, quae toto patior iactatus in orbe,
  20. dum miser Euxini litora laeva [*](saeva: laeva σ ) peto.