Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- sola nec insidias, Sinti nec [*](inter nec: Sinti nec Ehwald) militis ensem,
- nec mare nec ventos barbariamque timet.
- scit quoque, cum perii, quis me deceperit error,
- et culpam in facto, non scelus, esse meo,
- scilicet hoc ipso nunc aequa, quod obfuit ante,
- cum mecum iuncti criminis acta rea est.
- non equidem vellem, quoniam nocitura fuerunt,
- Pieridum sacris inposuisse manum,
- sed nunc quid faciam? vis me tenet ipsa sacrorum,
- et carmen demens carmine laesus amo.
- sic nova Dulichio lotos gustata palato
- illo, quo nocuit, grata sapore fuit.
- sentit amans sua damna fere, tamen haeret in illis,
- materiam culpae persequiturque suae.
- nos quoque delectant, quamvis nocuere, libelli,
- quodque mihi telum vulnera fecit, amo.
- forsitan hoc studium possit furor esse videri,
- sed quiddam furor hic utilitatis habet,
- semper in obtutu mentem vetat esse malorum,
- praesentis casus inmemoremque facit,