Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Nunc ego Triptolemi cuperem consistere curru,
- misit in ignotam qui rude semen humum;
- nunc ego Medeae vellem frenare dracones,
- quos habuit fugiens arce, Corinthe, tua,
- nunc ego iactandas optarem sumere pennas,
- sive tuas, Perseu, Daedale, sive tuas :
- ut tenera nostris cedente volatibus aura
- aspicerem patriae dulce repente solum,
- desertaeque domus vultus, memoresque sodales,
- caraque praecipue coniugis ora meae.
- stulte, quid haec frustra votis puerilibus optas,
- quae non ulla tibi [*](tulit) fertque feretque dies?
- si semel optandum est, Augusti numen adora,
- et, quem sensisti, rite precare deum.
- ille tibi pennasque potest currusque volucres
- tradere: det reditum, protinus ales eris.
- si precer hoc—neque enim possum maiora rogare—
- ne mea sint, timeo, vota modesta parum,
- forsitan hoc olim, cum iam satiaverit iram,
- tum quoque sollicita mente rogandus erit.