Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- in causa facili cuivis licet esse diserto,
- et minimae vires frangere quassa valent,
- subruere est arces et stantia moenia virtus:
- quamlibet ignavi praecipitata premunt.
- non sum ego quod [*](sum ego qui) fueram, quid inanem proteris umbram
- quid cinerem saxis bustaque nostra petis?
- Hector erat tunc cum bello certabat; at idem
- vinctus ad Haemonios non erat Hector equos,
- me quoque, quem noras olim, non esse memento:
- ex illo superant haec simulacra viro.
- quid simulacra, ferox, dictis incessis amans?
- parce, precor, Manes sollicitare meos!
- omnia vera puta mea crimina, nil sit in illis,
- quod magis errorem quam scelus esse putes,
- pendimus en profugi——satia tua pectora poenas
- exilioque graves exiliique loco.
- carnifici fortuna potest mea flenda videri:
- et tamen est uno iudice mersa parum.
- saevior es tristi Busiride, saevior illo,
- qui falsum lento terruit igne bovem,