Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- haec ubi sum furtim lingua titubante locutus,
- qui mihi monstraret, vix fuit unus, iter.
- ‘di tibi dent, nostro quod non tribuere poetae,
- molliter in patria vivere posse tua.
- duc age! namque sequar, quamvis terraque marique
- longinquo referam lassus ab orbe pedem.’
- paruit, et ducens haec sunt fora Caesaris, inquit,
- ‘haec est a sacris quae via nomen habet,
- hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem,
- haec fuit antiqui regia parva Numae.’
- inde petens dextram porta est ait ‘ista Palati,
- hic Stator, hoc primum condita Roma loco est.’
- singula dum miror, video fulgentibus armis
- conspicuos postes tectaque digna deo.
- et Iovis haec dixi domus est? quod ut esse putarem,
- augurium monti querna corona dabat,
- cuius ut accepi dominum, non fallimur, inquam,
- et magni verum est hanc Iovis esse domum,
- cur tamen opposita [*](apposita) velatur ianua lauro,
- cingit et augustas arbor opaca comas?