Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- idque facis, nec te quisquam moderatius umquam
- imperii potuit frena tenere sui.
- tu veniam parti superatae saepe dedisti,
- non concessurus quam tibi victor erat.
- divitiis etiam multos et honoribus auctos
- vidi, qui tulerant in caput arma tuum;
- quaeque dies bellum, belli tibi sustulit iram,
- parsque simul templis utraque dona tulit;
- utque tuus gaudet miles, quod vicerit hostem,
- sic victum cur se gaudeat, hostis habet,
- causa mea est melior, qui nec contraria dicor
- arma nec hostiles esse secutus opes.
- per mare, per terras, per tertia numina iuro,
- per te praesentem conspicuumque deum,
- hunc animum favisse tibi, vir maxime, meque,
- qua sola potui, mente fuisse tuum.
- optavi, peteres caelestia sidera tarde,
- parsque fui turbae parva precantis idem,
- et pia tura dedi pro te, cumque omnibus unus
- ipse quoque adiuvi publica vota meis.