Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. Musaque, quam movit, motam quoque leniet iram;
  2. exorant magnos carmina saepe deos.
  3. ipse quoque Ausonias Caesar matresque nurusque
  4. carmina turrigerae dicere iussit Opi.
  5. iusserat et Phoebo dici, quo tempore ludos
  6. fecit, quos aetas aspicit una semel.
  7. his precor exemplis tua nunc, mitissime Caesar,
  8. fiat ab ingenio mollior ira meo.
  9. illa quidem iusta est, nec me meruisse negabo—
  10. non adeo nostro fugit ab ore pudor—
  11. sed nisi peccassem, quid tu concedere posses?
  12. materiam veniae sors tibi nostra dedit,
  13. si, quotiens peccant homines, sua fulmina mittat
  14. Iuppiter, exiguo tempore inermis erit;
  15. nunc ubi detonuit strepituque exterruit orbem,
  16. purum discussis aera reddit aquis,
  17. iure igitur genitorque deum rectorque vocatur,
  18. iure capax mundus nil Iove maius habet.
  19. tu quoque, cum patriae rector dicare paterque,
  20. utere more dei nomen habentis idem.