Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Livia sic tecum sociales compleat annos,
- quae, nisi te, nullo coniuge digna fuit,
- quae si non esset, caelebs te vita deceret,
- nullaque, cui posses esse maritus, erat;
- sospite sit tecum [*](si tecum vel sic te sit corr. σ ) natus quoque sospes, et olim
- imperium regat hoc cum seniore senex;
- ut faciuntque tui, sidus iuvenale, nepotes,
- per tua perque sui facta parentis eant;
- sic adsueta tuis semper Victoria castris
- nunc quoque se praestet notaque signa petat,
- Ausoniumque ducem solitis circumvolet alis,
- ponat et in nitida laurea serta coma,
- per quem bella geris, cuius nunc corpore pugnas,
- auspicium cui das grande deosque tuos,
- dimidioque tui praesens es et aspicis [*](et (es) respicis: es et aspicis σ ) urbem,
- dimidio procul es saevaque bella geris;
- hic tibi sic redeat superato victor ab hoste,
- inque coronatis fulgeat altus equis,—
- parce, precor, fulmenque tuum, fera tela, reconde,
- heu nimium misero cognita tela mihi!