Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- sed solet interdum fieri placabile numen:
- nube solet pulsa candidus ire dies.
- vidi ego pampineis oneratam vitibus ulmum,
- quae fuerat saevi fulmine tacta Iovis.
- ipse licet sperare vetes, sperabimus usque [*](utque vel atque: usque Heinsius);
- hoc unum fieri te prohibente potest,
- spes mihi magna subit, eum te, mitissime princeps,
- spes mihi, respicio cum mea facta, cadit.
- ac veluti ventis agitantibus aera non est
- aequalis rabies continuusque furor,
- sed modo subsidunt intermissique silescunt,
- vimque putes illos deposuisse suam:
- sic abeunt redeuntque mei variantque timores,
- et spem placandi dantque negantque tui.
- per superos igitur, qui dant tibi longa dabuntque
- tempora, Romanum si modo nomen amant,
- per patriam, quae te tuta et secura parente est,
- cuius, ut in populo, pars ego nuper eram,
- sic tibi, quem semper factis animoque mereris,
- reddatur gratae debitus urbis amor;