Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- idque, quod ignoti faciunt, vel dicere [*](vale dicere corr. Merkel) saltem,
- et vocem populi publicaque ora sequi,—
- denique lugubres vultus numquamque videndos
- cernere supremo dum licuitque die,
- dicendumque semel toto non amplius aevo
- accipere, et parili reddere voce vale ?
- at fecere alii nullo mihi foedere iuncti,
- et lacrimas animi signa dedere sui.
- quid, nisi convictu causisque valentibus essem
- temporis et longi iunctus amore tibi?
- quid, nisi tot lusus et tot mea seria nosses,
- tot nossem lusus seriaque ipse tua?
- quid, si dumtaxat Romae mihi cognitus esses,
- ascitus totiens in genus omne loci?
- cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos?
- cunctane Lethaeis mersa feruntur aquis?
- non ego te genitum placida reor
- urbe Quirini, urbe meo quae iam non adeunda pede est, [*](pede est mihi) haec habet ora sinistri,
- sed scopulis, Ponti quos haec habet
- inque feris Scythiae Sarmaticisque iugis: