Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. idque, quod ignoti faciunt, vel dicere [*](vale dicere corr. Merkel) saltem,
  2. et vocem populi publicaque ora sequi,—
  3. denique lugubres vultus numquamque videndos
  4. cernere supremo dum licuitque die,
  5. dicendumque semel toto non amplius aevo
  6. accipere, et parili reddere voce vale ?
  7. at fecere alii nullo mihi foedere iuncti,
  8. et lacrimas animi signa dedere sui.
  9. quid, nisi convictu causisque valentibus essem
  10. temporis et longi iunctus amore tibi?
  11. quid, nisi tot lusus et tot mea seria nosses,
  12. tot nossem lusus seriaque ipse tua?
  13. quid, si dumtaxat Romae mihi cognitus esses,
  14. ascitus totiens in genus omne loci?
  15. cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos?
  16. cunctane Lethaeis mersa feruntur aquis?
  17. non ego te genitum placida reor
  18. urbe Quirini, urbe meo quae iam non adeunda pede est, [*](pede est mihi) haec habet ora sinistri,
  19. sed scopulis, Ponti quos haec habet
  20. inque feris Scythiae Sarmaticisque iugis: